گادامر و مسئله هرمنوتیک
گادامر و مسئله هرمنوتیک تألیف محمود خاتمی، نویسنده در این کتاب بر اساس آثار گادامر، به‌ویژه تحقیق ابواب و تقریر مطالب کتاب «حقیقت و روش» صورت‌بندی او را از مسئلۀ هرمنوتیک به زبان ساده و بیانی روشن تقریر و گزارش نموده و ابعاد این طرح را معلوم و حرف او را مفهوم فهم طالبان اندیشۀ او دانشجویان فلسفه کرده است.
| گادامر و مسئله هرمنوتیک | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | خاتمی، محمود (نویسنده) |
| ناشر | علم |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1399 |
| شابک | 5ـ177ـ246ـ622ـ978 |
| کد کنگره | |
ساختار
کتاب در چهار بخش و چهارده فصل تدوین شده است.
گزارش کتاب
دانلد دیویدسن از مشاهیر فلاسفۀ تحلیل زبانی، در آغاز مقاله‌ای که دربارۀ کتاب گادامر در باب «اخلاق و دیالکتیکی افلاطون» نوشته است، به تمجید گفته است: «گادامر از همان ابتدا هدفی را که دنبال می‌کرد، حس نمود و آن را با موفقیت درخشان دنبال کرد». در واقع هم چنین بوده است: گادامر طرحی کلی با اهداف مشخص داشته که در تمام عمر فلسفی خود از زمان انتشار همان رساله‌ای که در باب «اخلاق دیالکتیکی افلاطون» نوشت، تا انتشار مهم‌ترین کتاب خود یعنی «حقیقت و روش» و تا آخرین مصاحبۀ خود قبل از مرگ (2002) در تنسیق و تبیین آن کوشید.
در حالت کلی، طرح گادامر در پی صورت‌بندی مجدد مسئلۀ هرمنوتیک بر اساس برداشتی آزاد از آموزه‌های اصیل مارتین هیدگر و یافتن پاسخی مناسب و نو برای آن از طریق تبیین فرایند و سازوکار نسبت‌یابی انسان با ساحت وجود و مکاشفۀ حقیقت در خلال گفتگو و مفاهمۀ دیالکتیکی انسان‌ها با یکدیگر، به منظور حل بحران علوم انسانی بالمعنی الاعم در عالم معاصر، به‌ویژه در مواجهه با رهیافت‌های مکتب تاریخی دیلتای و مکتب پوزیتیویسم بوده است. همۀ همت و آثار گادامر در طول عمر طولانی او صرف این طرح و عطف بدان حرف شد تا مسئلۀ هرمنوتیک را تبیین کند.
نویسنده در این کتاب بر اساس آثار گادامر، به‌ویژه تحقیق ابواب و تقریر مطالب کتاب «حقیقت و روش» صورت‌بندی او را از مسئلۀ هرمنوتیک به زبان ساده و بیانی روشن تقریر و گزارش نموده و ابعاد این طرح را معلوم و حرف او را مفهوم فهم طالبان اندیشۀ او دانشجویان فلسفه کرده است. بدین منظور پس از مقدمۀ کوتاهی، در بخش نخست از نسبت هرمنوتیک و تجربۀ استتیک نزد گادامر سخن گفته شده و وجه استتیک هرمنوتیک او و ساختار و مسائل و موضوعات این هرمنوتیک استتیک بیان شده است. سپس در بخش دوم به گونۀ مشابه رأی گادامر در نسبت هرمنوتیک و تجربۀ تاریخی تقریر شده تا وجه تاریخی هرمنوتیک او معلوم شود؛ در این بخش مطالب و مسائل هرمنوتیک تاریخی مطابق مشرب او طرح شده و موضوع او در برابر هرمنوتیک رمانتیک تقریر شده است.
در بخش سوم به وجه انتولوژیک هرمنوتیک نزد گادامر پرداخته شده و از مطالب مربوط به آن سخن به میان آمده است. در بخش پایانی کتاب به وجه و نقش زبان در هرمنوتیک انتولوژیک پرداخته شده و از پرداخت انتولوژیک مسئلۀ هرمنوتیک در قالب زبان به عنوان افق هستی‌شناسی هرمنوتیک نزد گادامر پرداخته شده است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات