بداية المحتاج في شرح المنهاج
بداية المحتاج في شرح المنهاج، اثر بدرالدین ابوالفضل محمد بن ابوبکر بن احمد بن محمد، معروف به ابن قاضی شهبه (798-874ق)، مورخ و فقیه شافعی، شرحی است بر کتاب «المنهاج» نوشته یحیى بن شرف بن مرى بن حسن بن حسین بن محمد بن جمعة بن حزام نووى، مشهور به امام نووی (631-676ق) که توسط انور بن ابوبکر شیخی داغستانی، منتشر شده است.
| بداية المحتاج في شرح المنهاج | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن قاضی شهبه، ابوبکر بن احمد (نويسنده)
نووی، یحیی بن شرف (نویسنده) شیخی، انور بن ابی بکر ( محقق) مرکز دار المنهاج للدراسات و التحقیق العلمي. اللجنة العلمیة ( سایر) |
| عنوان‌های دیگر | منهاج الطالبين. شرح |
| ناشر | دار المنهاج |
| مکان نشر | عربستان - جده ** لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1390ش - 1432ق - 2011م |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-9953-541-35-8 |
| موضوع | نووی، یحیی بن شرف، 631 - 676ق. منهاج الطالبین - نقد و تفسیر - فقه شافعی - قرن 7ق. |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 4 |
| کد کنگره | 8022م9ن 176/2 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
«المنهاج» کتابی است با ارزش و فایده بسیار و علی‌رغم حجم اندکی که دارد، دربردارنده مطالب فراوان و ارزشمندی است که در نوع خود، کم‌نظیر بوده و کمتر کتابی همانند آن، نوشته شده است[۱].
ابن قاضی شهبه، دو شرح بر کتاب «المنهاج» نوشته است: یکی تحت عنوان «إرشاد المحتاج إلی توجيه المنهاج» که مفصل‌تر و از لحاظ حجم، بزرگ‌تر است و دیگری شرح حاضر که خلاصه‌تر و از لحاظ حجمی، کوچک‌تر است[۲].
شرح حاضر، در میان شروح «المنهاج»، متمایز بوده و از بهترین شروح آن، محسوب می‌شود؛ زیرا نویسنده آن، با مهارت و تسلطی که بر موضوع داشته، مطالب و موضوعات را با دقت تشریح نموده و مباحث را با سبکی پسندیده و نیکو، با شیوایی و وضوح کامل، بررسی، موشکافی و بیان نموده است[۳].
این اثر، کتابی است مشتمل بر انبوهی از مطالب فقهی که گنجینه علمی دقیق و اثری ارزشمند برای فقها محسوب شده که عاری از حشو و مباحث فرعی و بیهوده بوده و مبین و روشن‌کننده اقوال، نظریات و دیدگاه‌های متأخرین و اصحاب است. این کتاب، حاوی دلیل و تعلیل احکام بوده و ازاین‌رو، مرجع و منبعی ستودنی برای کسانی است که پس از آن، در میان مفتیان و دیگران، به دنبال تحقیق و پژوهش در این زمینه بودند[۴].
از جمله منابعی که در نگارش کتاب، از آنها به‌عنوان منبع و مرجع اصلی استفاده شده، عبارتند از کتب اسنوی، «السراج» ابن نقیب و «تحرير الفتاوي» حافظ عراقی و...[۵].
یکی از ویژگی‌های کتاب، اقدامات تحقیقی مفید و ارزشمندی است که بر روی آن، صورت گرفته است که در مقدمه، به‌صورت مفصل، به شرح آن پرداخته شده است. از جمله این اقدامات، می‌توان به ارجاع احادیث شریف نبوی(ص) به منابع و مصادر اصلی آن و ذکر نام راوی در صورت عدم ذکر در متن اصلی اشاره نمود[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.