بختیار، مظفر
مظفر بختیار (۱۳۲۲-۱۳۹۴ش)، عضو هیئت علمی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، ایران‌شناس، فارسی‌پژوه و مترجم، از ایران‌شناسان و نسخه‌شناسان برجسته دوران معاصر و از متخصصان و پژوهشگران برجسته چین‌شناسی و فرهنگ‌های شرق دور، صاحب کتاب «ایران پل فیروزه».
| نام | مظفر بختیار |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | منوچهر بختیار |
| متولد | ۱۳۲۲ش |
| محل تولد | چهارمحال و بختیاری |
| رحلت | جمعه 23 مرداد 1394ش |
| اساتید | |
| برخی آثار | مرقع نی‌نامه جامی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE05289AUTHORCODE |
ولادت
مظفر بختیار، در ۲۸ آذر سال 1322ش، در چهارمحال و بختیاری به دنیا آمد[۱].
تحصیلات
تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در دبیرستان ادب و سعدی در اصفهان به پایان رسانید و در سال ۱۳۴۲ شمسی در رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه تهران پذیرفته شد، وی دوره کارشناسی را با احراز رتبه اول به پایان رسانید. وی در سال ۱۳۴۷ در مقطع کارشناسی ارشد رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران پذیرفته شد و این دوره را با احراز رتبه اول و دانشجوی ممتاز به پایان رساند و در سال ۱۳۵۵ به دریافت درجهٔ دکتری زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران نائل گردید.
وی پس از اخذ دکترای زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران، به عضویت هیئت علمی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران درآمد و پس از سال‌ها تدریس و تحقیق موفق به کسب رتبه استادی شد. او از متخصصان و پژوهشگران برجسته چین‌شناسی و فرهنگ‌های شرق دور بود و دانشگاه پکن در سال ۱۳۷۵ش، به‌مناسبت آثار و تحقیقات او در زمینه چین‌شناسی، عنوان «استاد ممتاز دانشگاه پکن» و منشور ویژه آن دانشگاه را به او اعطا کرد. وی چندین سال از طرف دانشگاه تهران در دانشگاه پکن پایتخت چین و دانشگاه‌هانکوک سئول پایتخت کره جنوبی به تدریس و تحقیق اشتغال داشت[۲]. وی بعد از بازگشت از سئول افزون بر تدریس در دانشگاه تهران به تحقیق، پژوهش و انتشار آثارش مشغول بود و تدریس در دانشگاه را تا سال 1388 که بازنشسته شد، ادامه داد.
فعالیت‌ها
بخش عمده کارنامه وی، تربیت چند نسل از پژوهشگران رشته زبان و ادبیات فارسی است؛ به‌نحوی که شاگردان وی هم‌اکنون استادان نام‌آشنای رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه‌های ایران و جهان بشمار می‌روند. دکتر مظفر بختیار تا سال ۱۳۸۸ش، با رتبه علمی استاد تمام به تدریس در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران می‌پرداخت[۳].
بختیار در تدوین اطلس تاریخی ایران به دو زبان فارسی و انگلیسی سهم عمده داشته است[۴].
وفات
وی عصر روز جمعه 23 مرداد 1394ش، در تهران درگذشت و در بهشت زهرای تهران در مقبرۀ خانوادگی خود به خاک سپرده شد[۵].
آثار
- «شکوه ایران» (با همکاری گروهی از هنرمندان و اهل قلم)؛
- «کتاب ایران» (با همکاری دکتر سید حسین نصر)؛
- «ایران پل فیروزه» (به شش زبان دنیا ترجمه شده است)؛
- فرقه‌های صوفیه در چین؛
- فرهنگ چینی به فارسی؛
- بررسی‌نامه نسخه‌های خطی اسلامی در چین (برای تدوین این بررسی‌نامه، حدود ششصد شهر و روستا در سرتاسر کشور چین در چهار سال از نزدیک بررسی شده است)؛
- «علف» (ترجمه کتابGrass»»، اثر «کوپر» آمریکایی)؛
- «آداب فتوت» (ترجمه رساله‌ای از «فرانس تشنر» آلمانی)؛
- مجموعه آثار رضا عباسی (گردآوری دکتر مظفر بختیار)[۶].