سعیدی، سید علی‌اصغر
سید علی‌اصغر سعیدی (1312-1398ش)، نویسنده و مترجم سرشناس خویی و مؤسس نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران و صاحب آثار متعدد و متنوع، از جمله: ترجمه «سفرنامه قفقاز و ایران» تألیف ارنست اورسل.
| نام | |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | سید رضا سعیدی |
| متولد | 1312ش |
| محل تولد | خوی |
| رحلت | 1398ش |
| اساتید | |
| برخی آثار | سفرنامه قفقاز و ایران |
| کد مؤلف | AUTHORCODE06900AUTHORCODE |
ولادت
سید علی‌اصغر سعیدی، در سال 1312ش، در خوی متولد شد. او فرزند مرحوم سید رضا سعیدی (۱۲۸۲-1364)، از معاریف و کارکنان عالی‌رتبه وزارت کشور بود[۱].
تحصیلات و فعالیت‌های علمی
ایشان در رشته زبان و ادبیات فرانسه در دانشگاه تبریز لیسانس گرفت و پس از اتمام دوره فوق‌لیسانس علوم اداری در دانشگاه تهران، در فرانسه دوره دکتری ادبیات تطبیقی را گذراند. او ابتدا به تدریس زبان‌های فرانسوی و انگلیسی در دبیرستان‌ها و سپس به کار در وزارت فرهنگ و هنر پیشین پرداخت. آخرین سمت او دبیر کلی هیئت‌امنای کتابخانه‌های عمومی کشور بود و در این سمت به گسترش فرهنگ و کتاب‌خوانی در کشور یاری رساند. سعیدی از یاران نزدیک عباس زریاب‌خویی و محمدامین ریاحی، پژوهشگران برجسته همشهری‌اش و از دوستان شماری از ادیبان و محققان ایران بود[۲].
مردم خوی، ایشان را پس از تحصیل در دبیرستان خسروی و رفتن به دانشگاه تبریز و فراغت از رشته ادبیات با رتبه اول و بورسیه شدن در دانشگاه فرانسه، اولین بار در سلک معلمی به‌عنوان دبیر زبان و ادبیات فرانسه در همان دبیرستان ملاقات کردند.
او عشق فوق‌العاده‌ای به خواندن کتاب و نگارش و ترجمه آثار ادبی و تاریخی مغرب‌زمین داشت؛ ازاین‌رو توانست در عمر پربارش بیش از ۱۲ کتاب و ده‌ها مقاله به رشته تحریر درآورد و در صدر آثار مکتوب ایران بنشاند و آنگاه‌که به دبیر کلی هیئت‌امنای کتابخانه‌های کشور که به‌اتفاق مرحوم دکتر ریاحی، اولین سنگ بنای آن را بنیان نهاده بودند، منصوب شد، تمامی همتش را برای توسعه کتابخانه‌های کشور گذاشت.
وفات
دکتر سعیدی در شامگاه ۱۷ اسفند ۱۳۹۸ش، از دنیا رفت[۳].
آثار
قبول مسئولیت‌های متعدد، هرگز باعث نشد که وی از تألیف و ترجمه بازایستد. این همت بلند و سعی وافر سبب شد تا در طول عمر پربارش، آثار ارزشمندی، به‌ویژه در ترجمه سفرنامه‌هایی که مستشرقان نگاشته بودند، از خود به‌جای گذارد. خود در این‌باره می‌گوید: «اولین کتابی که با ترجمه من چاپ شد، «قفقاز و ایران» تألیف ارنست اورسل بود. بخش مربوط به ایران آن قبل از انقلاب در سال ۱۳۵۳ و متن کامل، سال ۱۳۸۲ چاپ شد. بعد چندین سفرنامه مهم از جمله: «ایران امروز»، «آیین‌ها در ایران»، «سفیر زیبا» و «سفرنامه تانکوانی»، با ترجمه و توضیحات من انتشار یافتند. در مطالعه این سفرنامه‌ها، با خوشحالی دیدم که بیشتر مؤلفان آنها که از راه ترکیه یا قفقاز وارد ایران شده‌اند، مطالب شایان توجهی درباره شهر عزیز ما خوی نوشته‌اند. همین موضوع، انگیزه‌ای برای افزایش علاقه‌ام به ترجمه سفرنامه‌ها شد. شهر ما گرچه شهر چندان بزرگی نیست، اما در تاریخ درازدامن و پرفرازونشیب ایران، نقش بسیار مهمی به‌عهده داشته است؛ به‌عنوان‌مثال، در بهار سال ۱۱۳۶ق، که به بهار خونین معروف است، هجوم لشگریان بیگانه چنان کشتاری راه انداخته است که از مجموع ساکنان خوی، گویا فقط هفت تن باقی مانده‌اند. علاوه بر مقالات متعدد که در مجلات معتبر داخلی و چاپ خارج و در یادنامه بزرگان و مجموعه‌ها به چاپ رسیده است، کتاب‌های «گنجینه حماسه‌های جهانی» تألیف ژرار شالیان که اثری تحقیقی و دائرة‌المعارف‌مانند است، «صبوری در سپهر لاجوردی» اثر هوبر ریوز، که در سال ۱۹۸۸، پرتیراژترین کتاب آمریکا و اروپا بود، «مستی عشق» شاهکار آندره موروا، «آهنگ عشق» اثر آندره ژید و «عشق پاک دومینیک» از اوژن فرومانتن، به همین قلم به فارسی ترجمه شده و اغلب آنها چند بار به چاپ رسیده‌اند»[۴].
پانویس
منابع مقاله