ابن بابویه، ابوعبدالله
ابن بابِویه‌ْ، ابوعبدالله، حسین بن على بن حسین بن موسى بن بابویه قمى (زنده در 378ق/988م)، فقیه، محدث و متکلم شیعى.
| ابن بابویه، ابوعبدالله | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابن بابِویه‌ْ، ابوعبدالله، حسین بن على بن حسین بن موسى بن بابویه قمى |
| نام پدر | على بن حسین بن موسى بن بابویه |
| مذهب | شیعه |
| اطلاعات علمی | |
| مشایخ | پدرش علی بن بابویه، برادرش شیخ صدوق، ابوجعفر محمد بن على اسود، عمران الصفار، علویه الصفار، حسین بن احمد بن على بن احمد بن ادریس، شیخ ابوجعفر محمد بن حسین نحوی و جعفر بن محمد بن مالک فزاری |
| شاگردان | فرزندش حسن بن حسین، حسن بن محمد بن حسن قمى، صاحب کتاب تاریخ قم، حسین بن عبیدالله غضایری، على بن حسین بن موسى بن ابراهیم معروف به سید مرتضى، محمد بن حمزه حسینى مرعشى |
| برخی آثار | التوحید، نفي التشبیه و الرد على الواقفة |
معلوم نیست زادگاه وی کجا بوده و در چه سالى متولد شده و یا درگذشته است.
جایگاه علمی
از آن‌جا که پدرش علی بن بابویه جزو برجسته‌ترین فقها و محدثان عصر خویش بوده است، احتمالاً وی از مجلس درس پدر استفاده مى‌کرده است، به خصوص که از پدرش نیز اجازه نقل حدیث داشته. او به کثرت نقل اخبار و روایات مشهور بود و همچون برادرش شیخ صدوق از حافظه بسیار توانایى برخوردار بود و کسى جز صدوق با او برابری نمى‌کرد، چنان‌که از شیخ طوسی در کتاب الغیبة - در حق او و شیخ صدوق - چنین نقل شده است: که هیچ یک از علما و محدثان قم در حفظ روایات و اخبار همتای آن دو نبودند. ابن بابویه گفته است: در حالى مجلس درس دایر کرده بودم که بیش از 20 سال نداشتم و گاهى ابوجعفر محمد بن على اسود در مجلس درسم حاضر مى‌شد و چون حضورذهن و حاضرجوابى مرا در حلال و حرام امور شرعى مى‌دید، به سبب سن کمى که داشتم، بسیار تعجب مى‌کرد. علمای امامى وی را ثقه و روایتش را مقبول دانسته‌اند.
مشایخ
مشایخ و اساتید او غیر از پدرش علی بن بابویه، عبارتند از: برادرش ابوجعفر محمد بن على بن بابویه معروف به شیخ صدوق. ابوجعفر محمد بن على اسود، عمران الصفار، علویه الصفار، حسین بن احمد بن على بن احمد بن ادریس، شیخ ابوجعفر محمد بن حسین نحوی و جعفر بن محمد بن مالک فزاری.
شاگردان
بسیاری از علمای شیعه از او حدیث نقل کرده‌اند که عبارتند از: فرزندش حسن بن حسین، حسن بن محمد بن حسن قمى، صاحب کتاب تاریخ قم، حسین بن عبیدالله غضایری، على بن حسین بن موسى بن ابراهیم معروف به سید مرتضى، محمد بن حمزه حسینى مرعشى. ابوالعباس احمد بن على بن نوح سیرافى بصری نیز با واسطه از او حدیث نقل کرده است.
آثار
دو کتاب التوحید و نفي التشبیه و الرد على الواقفة، به وی نسبت داده شده که اثری از آنها در دست نیست. نجاشى به نقل از حسین بن عبیدالله گفته است که حسین بن بابویه کتاب دیگری نیز دارد که آن را برای صاحب بن عباد نوشته، اما ابن حجر، این کتاب را همان نفي التشبیه دانسته است. [۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: ضیائى، على‌اکبر، ج3، ص62
منابع مقاله
ضیائى، على‌اکبر، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374.