دیوان اشعار مفتون بردخونی
دیوان اشعار مفتون بردخونی تألیف مفتون بردخونی، به اهتمام ناصر علیخواه، ویراستۀ منوچهر آتشی؛ شعر مفتون باریک‌اندیش است و صنایع شعری چنان با غم، درد، اندوه و تنهایی عجین است که تأثیر شگرفی را بر خواننده می‌گذارد. دیوان اشعار مفتون شامل دوبیتی‌ها، رباعی‌ها، غزل‌ها، مثنوی‌ها و قصیده‌های مفتون است.
| دیوان اشعار مفتون بردخونی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | بردخونی، مفتون (نویسنده) علیخواه، ناصر (به اهتمام) |
| ناشر | سولار |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1401 |
| شابک | 1ـ67ـ6398ـ622ـ978 |
| کد کنگره | |
گزارش کتاب
در منطقۀ شعرخیز و شاعرپرور بوشهر، از گذشته‌ها تا امروز شاعران و داستان‌پردازهای بسیار زیسته‌اند که آثارشان برجای مانده است؛ اما در میان همه، دو شاعر بیش از بقیه بر سر زبان‌ها هستند؛ فائز دشتی (1213 ـ 1293 خورشیدی) و مفتون بردخونی (1276 ـ 1341 خورشیدی).
سیدبهمنیار حسینی بردخونی فرزند سیدعلی اکبر حسینی متخلص به «مفتون» از اهالی دشتی بود. او در سال ۱۲۷۶ خورشیدی در بردخون متولد شد و در سال ۱۳۴۱ درگذشت. این کتاب به اهتمام کسی است که مدت سه سال آخر حیات مفتون با وی مأنوس بوده، بارها همنشین، هم‌صحبت و هم‌مجلس او بوده، گفته‌ها و شعرخوانی‌های او را درک و گاهی ضبط کرده است.
ناصر علیخواه مدت نزدیک به سه سال از 1339 تا 1341 که در بردخون معلم بوده، با این شاعر نامدار آشنا و مأنوس گشته است. این آشنایی معلم و شاعر سبب شده در بیشتر اوقات فراغت، علیخواه در مجلس شعر و بحث شاعر حاضر باشد یا شاعر در خانه یا دفتر معلم حضور یابد. همچنین این دوستی و صمیمیت به جایی رسید که به تقاضای معلم، دفتر شعرنوشته‌ها و دست‌نویس شاعر، برای مطالعه و نسخه‌برداری در اختیار او قرار گیرد. این سخاوت شاعرانه سرانجام به پدیدآمدن این کتاب انجامیده است که زنده‌یاد منوچهر آتشی نیز آن را به‌خوبی پیراسته است.
مفتون بردخونی پس از فایز دشتی، بزرگ‌ترین دوبیتی‌سرای جنوب ـ بوشهر ـ است. دوبیتی‌های او سرشار از مفاهیم و مضامینی چون عشق، هجر، فراق، تلخی ایام، انتظار، امید و یأس است و هر خواننده‌ای را در هر گوشه از ایران سر ذوق می‌آورد، به‌ویژه وقتی دوبیتی‌های او با شروه‌خوانی همراه شود. به علت درون‌مايه‌های مشتركی كه در دوبيتی‌ها وجود دارد، گاه تشخيص دوبيتی‌های مفتون از سايرين مشكل است، هرچند كه تاثيرات فايز بر او بر كسی پوشيده نيست.
شعر مفتون باریک‌اندیش است و صنایع شعری چنان با غم، درد، اندوه و تنهایی عجین است که تأثیر شگرفی را بر خواننده می‌گذارد. دیوان اشعار مفتون شامل دوبیتی‌ها، رباعی‌ها، غزل‌ها، مثنوی‌ها و قصیده‌های مفتون است.[۱]
پانويس
منابع مقاله
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات