فرهنگ‌نامه یتیم‌نوازی

فرهنگ‌نامه یتیم‌نوازی تألیف محمد محمدی‌ ری‌شهری، مرتضی خوش‌نصیب؛ اگر چه «یتیم» در لغت و اصطلاح، به کودکی گفته می‌ شود که پدر خود را از دست داده است، ولی از منظر اجتماعی و عاطفی، کودکی که پدر، مادر یا هر دوی آنها را از دست داده یا به هر دلیل، ارتباطش با آنها قطع شده است، نیازمند همدردی، همدلی و توجّه بیشتر، دقیق‌تر و ظریف‌تر است، تا جای خالی سرپرست و مربّی او به ‌گونه‌ ای شایسته پر شود.

فرهنگ‌نامه یتیم‌نوازی
فرهنگ‌نامه یتیم‌نوازی
پدیدآورانمحمدی ری‌شهری، محمد (نویسنده) خوش‌نصیب، مرتضی (نویسنده)
ناشرمؤسسه انتشاراتی دارالحدیث
مکان نشرقم
سال نشر۱۴۰۱ش
چاپاول
شابک۹۷۸-۶۲۲-۲۰۷-۱۹۱-۲
زبانفارسی عربی
کد کنگره
۵/۱۴۱BP‏

در سده‌های گذشته، عموماً مردم به ‌صورت خودجوش، سرپرستی یتیمان را عهده‌ دار می‌شدند و کارهای آنان را سامان می‌ دادند. این سبک - که امروزه نیز هنوز بخشی از ضایعۀ اجتماعی مورد بحث را پوشش می ‌دهد - ، مزایا و کاستی‌هایی دارد که برخی از آنها در شیوه‌های نوین، جبران شده است.

در این میان، آشنایی با آموزه ‌های وحیانی، برگرفته از قرآن و احادیث و سیرۀ معصومان علیهم‌السلام که نحوه مواجهه با یتیمان را از جوانب مختلف، به زیبایی تبیین کرده ‌اند، راه‌گشا خواهد بود؛ در یک نگاه می توان گفت: این آموزه ‌ها فراتر از زمان، مکان، مذهب، دین و فرهنگِ یتیم و سرپرست و در یک کلمه، مطابق با فطرت انسانی بیان شده ‌اند.

کتاب فرهنگ ‌نامۀ یتیم‌نوازی ضمن جمع ‌آوری و ارائۀ آیات و روایات مرتبط با این موضوع، تلاش دارد تا اهمیت و چگونگی مددرسانی در قالب: تربیت شایسته، مهرورزی، تأمین مالی و دیگر جلوه های یتیم نوازی را از منظر قرآن و حدیث تبیین نماید.

کتاب حاضر در پنج فصل سامان یافته است:

فصل اول: دوره یتیمی

فصل دوم: رفتارهای شایسته با یتیم

فصل سوم: رفتارهای ناروا با یتیم

فصل چهارم: نکوهش به ناحق خوردن مال یتیم

فصل پنجم: برکات رعایت حال یتیم

کتاب "فرهنگ نامه یتیم نوازی" تألیف آیت‌الله ری شهری و مرتضی خوش‌نصیب، به زبان فارسی در قطع رقعی و در ۱۰۸ صفحه در سال ۱۴۰۲ با همکاری انتشارات دارالحدیث منتشر شده است.[۱]


پانويس


منابع مقاله

پایگاه اطلاع‌رسانی حدیث شیعه (حدیث نت)

وابسته‌ها