امير جان‌افروز
امیر جان‌افروز، ترجمه و شرح محمدیوسف نیّری از کتاب «السبعين في فضائل أميرالمؤمنين(ع)» یا «سبعين مناقب في فضائل أميرالمؤمنين(ع)»، نوشته عارف بزرگ قرن هشتم امیر سید علی همدانی (۷۱۴-۷۸۶ق)، مشتمل بر هفتاد حدیث نبوی در فضائل امیرالمؤمنین علی(ع) است.
| امير جان افروز | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | همدانی، علی بن شهاب الدین (نويسنده) نیری، محمد یوسف (مترجم) |
| عنوان‌های دیگر | السبعین فی فضائل امیر المومنین علیه السلام. فارسی ** جلال و جمال علوی در هفتاد حدیث نبوی |
| ناشر | دريای نور |
| مکان نشر | ایران - شیراز |
| سال نشر | 1386ش |
| چاپ | 2 |
| شابک | 978-964-95229-7-5 |
| موضوع | علی بن ابی طالب (ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - احادیث - علی بن ابی طالب (ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - فضایل |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ﻫ8 س2041 37/4 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
این کتاب در سه بخش و یک مقدمه مبسوط و چهار فهرست سامان یافته است. بخش اول، شامل هفتاد حدیث نبوی در فضایل امیرالمؤمنین(ع) است که البته تعدادی از آن‌ها راجع به اهل‌بیت(ع) و چند حدیث درباره حضرت صدیقه طاهره(س) است.
بخش دوم که در چاپ نخستین با بخش اول درآمیخته بود، شامل هفتاد حدیث منقول از امیرالمؤمنین(ع) است که در موضوعات اخلاق و حکمت و تربیت انتخاب شده و بخش سوم که در چاپ اول موجود نیست، حاوی چند چکامه بلند و روح‌نواز عرفانی در مدح آن حضرت است.
در رساله حاضر هر حدیث با مصراعی مناسب و مرتبط با معنی حدیث نام‌گذاری شده است. یعنی آینه زیبای شعر فارسی پیشاروی جمال کلام معصوم گذاشته شده تا شعشعه پرتو آن خوش‌تر بدرخشد[۱].
ترجمه دیگری از این اثر با نام ترجمه سبعين مناقب في فضائل أميرالمؤمنين(ع)، به قلم مترجمی ناشناخته (به سال 984ق)، با مقدمه و تصحیح یوسف بیگ‌باباپور و سید حسین مرعشی، منتشر شده است[۲].
نمونه شرح
قال كرم الله وجهه: من آمن الزمان خانه و من أعظمه أهانه.
در نهج البلاغه به همین صورت آمده است؛ یعنی: و آن‌که از زمان ایمن نشیند، خیانت آن بیند و آن‌که آن را بزرگ داند، زمان وی را خوار گرداند.
بیان امام در نکوهش کسانی است که دنیا و زندگانی آن را نشناخته‌اند و بی‌هدف سر در آخور لذت‌های ناپایدار آن فرو برده‌اند. ابوالفضل بیهقی پس از شرح ماجرای حسنک وزیر و فراز و نشیب‌ها و عزت و ذلت او تا آن روز که رسن به گلویش افکندند و آن‌همه ثروت مایه نجات او نشد، سخنی دلکش دارد که با نگاهی عمیق، پوچی قدرت و مکنت دنیایی و بی‌اعتباری آن را ترسیم می‌کند. سرگذشت حسنک وزیر نمونه‌ای روشن از خیانت دنیاست: «و این افسانه‌ای است با بسیار عبرت و این‌همه اسباب منازعت و مکاوحت از بهر حطام دنیا به یک سوی نهادند. احمق مردا که دل در این جهان بندد! که نعمتی بدهد و زشت بازستاند»[۳].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- ویکی‌نور: