امير جان‌افروز

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

امیر جان‌افروز، ترجمه و شرح محمدیوسف نیّری از کتاب «السبعين في فضائل أميرالمؤمنين(ع)» یا «سبعين مناقب في فضائل أميرالمؤمنين(ع)»، نوشته عارف بزرگ قرن هشتم امیر سید علی همدانی (۷۱۴-۷۸۶ق)، مشتمل بر هفتاد حدیث نبوی در فضائل امیرالمؤمنین علی(ع) است.

امير جان افروز
امير جان‌افروز
پدیدآورانهمدانی، علی بن شهاب‎ الدین (نويسنده) نیری، محمد یوسف (مترجم)
عنوان‌های دیگرالسبعین فی فضائل امیر المومنین علیه السلام. فارسی ** جلال و جمال علوی در هفتاد حدیث نبوی
ناشردريای نور
مکان نشرایران - شیراز
سال نشر1386ش
چاپ2
شابک978-964-95229-7-5
موضوععلی بن ابی طالب (ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - احادیث - علی بن ابی طالب (ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. - فضایل
زبانفارسی
تعداد جلد1
کد کنگره
‎‏/‎‏ﻫ‎‏8‎‏ ‎‏س‎‏2041 37/4 BP
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

این کتاب در سه بخش و یک مقدمه مبسوط و چهار فهرست سامان یافته است. بخش اول، شامل هفتاد حدیث نبوی در فضایل امیرالمؤمنین(ع) است که البته تعدادی از آن‌ها راجع به اهل‌بیت(ع) و چند حدیث درباره حضرت صدیقه طاهره(س) است.

بخش دوم که در چاپ نخستین با بخش اول درآمیخته بود، شامل هفتاد حدیث منقول از امیرالمؤمنین(ع) است که در موضوعات اخلاق و حکمت و تربیت انتخاب شده و بخش سوم که در چاپ اول موجود نیست، حاوی چند چکامه بلند و روح‌نواز عرفانی در مدح آن‌ حضرت است.

در رساله حاضر هر حدیث با مصراعی مناسب و مرتبط با معنی حدیث نام‌گذاری شده است. یعنی آینه زیبای شعر فارسی پیشاروی جمال کلام معصوم گذاشته‌ شده تا شعشعه پرتو آن خوش‌تر بدرخشد[۱].

ترجمه دیگری از این اثر با نام ترجمه سبعين مناقب في فضائل أميرالمؤمنين(ع)، به قلم مترجمی ناشناخته (به سال 984ق)، با مقدمه و تصحیح یوسف بیگ‌باباپور و سید حسین مرعشی، منتشر شده است[۲].

نمونه شرح

قال كرم الله وجهه: من آمن الزمان خانه و من أعظمه أهانه.

در نهج‌ البلاغه به همین صورت آمده است؛ یعنی: و آن‌که از زمان ایمن نشیند، خیانت آن بیند و آن‌که آن را بزرگ داند، زمان وی را خوار گرداند.

بیان امام در نکوهش کسانی ا‌ست که دنیا و زندگانی آن را نشناخته‌اند و بی‌هدف سر در آخور لذت‌های ناپایدار آن فرو برده‌اند. ابوالفضل بیهقی پس از شرح ماجرای حسنک وزیر و فراز و نشیب‌ها و عزت و ذلت او تا آن روز که رسن به گلویش افکندند و آن‌همه ثروت مایه نجات او نشد، سخنی دلکش دارد که با نگاهی عمیق، پوچی قدرت و مکنت دنیایی و بی‌اعتباری آن را ترسیم می‌کند. سرگذشت حسنک وزیر نمونه‌ای روشن از خیانت دنیاست: «و این افسانه‌ای ا‌ست با بسیار عبرت و این‌همه اسباب منازعت و مکاوحت از بهر حطام دنیا به یک ‌سوی نهادند. احمق مردا که دل در این جهان بندد! که نعمتی بدهد و زشت بازستاند»[۳].

پانویس

  1. ر.ک: مقدمه، صفحات ‌پنج ‌و شش
  2. ر.ک: ویکی‌نور
  3. ر.ک: متن کتاب، ص211-212

منابع مقاله

  1. مقدمه و متن کتاب.
  2. ویکی‌نور:

https://fa.wikinoor.ir/wiki/%D8%AA%D8%B1%D8%AC%D9%85%D9%87_%D8%B3%D8%A8%D8%B9%D9%8A%D9%86_%D9%85%D9%86%D8%A7%D9%82%D8%A8_%D9%81%D9%8A_%D9%81%D8%B6%D8%A7%D8%A6%D9%84_%D8%A3%D9%85%D9%8A%D8%B1%D8%A7%D9%84%D9%85%D8%A4%D9%85%D9%86%D9%8A%D9%86(%D8%B9)

وابسته‌ها