ساسانیان: فرمانروایان ایرانشهر
ساسانیان: فرمانروایان ایرانشهر تألیف محسن جعفری، این کتاب چهارمین مجلد از «مجموعۀ تاریخ ایران‌زمین» است که به معرفی آخرین سلسله‌ی حاکم‌بر ایران قبل از ورود اسلام می‌پردازد.
| ساسانیان: فرمانروایان ایرانشهر | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | جعفری، محسن (نویسنده) |
| ناشر | ققنوس |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۴۰۲ |
| شابک | 8ـ0479ـ04ـ622ـ978 |
| کد کنگره | |
ساختار
کتاب پس از پیش‌گفتار و سال‌شمار رویدادهای مهم، از نه فصل تشکیل شده است.
گزارش کتاب
ساسانیان (224 تا 651 م) بی‌گمان تأثیرگذارترین دودمان در شکل‌گیری هویت، فرهنگ و تمدن ایرانی هستند؛ به گونه‌ای که با گذشت حدود 1400 سال از برافتادن ساسانیان هنوز میراث آنها بر بسیاری از جنبه‌های زندگی فرهنگی ایرانیان سایه افکنده است.
ساسانیان نخستین فرمانروایانی بودند که به طور رسمی «ایرانشهر» به معنای کشور آریایی را برای قلمرو خود برگزیدند که با کمی دگرگونی همچنان نام رسمی کشور ایران است. آنها گرداگرد مفهوم سیاسی ایرانشهر هویتی فرهنگی پدید آوردند که می‌توان آن را «هویت» ایرانی نامید؛ هویتی بر اساس تاریخ ملی (با اتکا به «خدای‌نامک» ساسانی)، زبان و ادبیات فارسی میانه (پهلوی ساسانی)، جشن‌ها، آداب و رسوم و البته دین زرتشتی. به این ترتیب هویت ایرانیان امروز وامدار ساسانیان است؛ زیرا جز دین زرتشتی، همۀ عنصرهای مهم هویت ایرانی دورۀ ساسانی همچنان باقی مانده است.
هویت‌سازترین کتاب تاریخ ایران یعنی شاهنامۀ فردوسی بر اساس «خدای‌نامک» ساسانی سروده شده است، نوروز همچنان جشن ملی ایرانیان است و هنوز زبان فارسی زبان رسمی و فرهنگی ایرانیان است. ساسانیان حتی در هویت دینی ایرانیان نیز تأثیرگذار بوده‌اند؛ به گونه‌ای که دو عنصر مهم معماری ساسانی یعنی گنبد و ایوان هنوز بخشی بنیادین از معماری مسجدهای ایران هستند.
این کتاب چهارمین مجلد از «مجموعۀ تاریخ ایران‌زمین» است که به معرفی تاریخ، فرهنگ و تمدن ایرانی در دورۀ 428 سالۀ فرمانروایی ساسانیان می‌پردازد. در فصل‌های نخستین کتاب سرگذشت پرماجرای ملتی سخت‌کوش و جنگ‌آور آمده است که به فرماندهی شاهان ساسانی پنجه در پنجۀ دولت‌های قدرتمند جهان باستان افکندند، دو امپراتور رومی را که با غرور به خاک ایرانشهر حمله کرده بودن به خاک افکندند و نخستین ملت جهان بودند که یک امپراتور رومی را زنده اسیر کردند؛ همچنین با دلاوری از مرزهای شرقی ایرانشهر در برابر حمله‌های پیاپی کوچ‌نشینان غارتگر دفاع کردند. در فصل نخست کتاب از برآمدن ساسانیان سخن گفته شده است.
شاپور یکم را می‌توان یکی از نابغه‌های نظامی بزرگ تاریخ ایران و جهان دانست. او در دوران پادشاهی خود مرزهای شمال‌شرق ایران را به اوج گستردگی خود رسانید و شکست‌های سختی بر رومیان وارد آورد؛ به گونه‌ای که امروزه پژوهشگران او را در زمرۀ بزرگ‌ترین دشمنان تاریخ روم می‌دانند. فصل دوم کتاب اختصاص به شرح زندگی و دوران پادشاهی او دارد.
جانشینان شاپور یکم در امور داخلی و خارجی مردانی ناتوان و ناکام بودند؛ درنتیجه از زمان درگذشت شاپور یکم تا برآمدن شاپور دوم دوره‌ای چهل‌ساله از آشفتگی سیاسی ایران را فراگرفت؛ ولی پادشاه بزرگی به نام شاپور دوم ایران را بار دیگر نیرومند کرد. در فصل سوم به دوران شاپور دوم پرداخته شده است.
پس از درگذشت شاپور دوم دوره‌ای پرفرازونشیب از تاریخ ایران آغاز شد که بیش از صدوپنجاه سال به درازا انجامید. این دوره سه ویژگی مهم داشت: کشمکش شاهان ساسانی با بزرگان کشور، فروکش‌کردن جنگ‌های ایران و روم، بحران‌های پیاپی در شمال‌شرق ایران. در فصل چهارم این دوره یعنی از مرگ شاپور دوم تا خسرو یکم (انوشیروان) بررسی شده است.
خسرو یکم پسر و جانشین قباد یکم است که در تاریخ ایران با نام خسرو انوشیروان آوازه یافته است. او بی‌گمان شناخته‌شده‌ترین و خوش‌نام‌ترین پادشاه دودمان ساسانی است که در دوران طولانی پادشاهی‌اش دولت ساسانی را به اوج قدرت و شکوه خود رسانید. فصل پنجم اختصاص به بررسی این دوران دارد.
دوران پنجاه‌سالۀ بعد از خسرو یکم پرفرازونشیب‌ترین و سرنوشت‌سازترین دوران تاریخ ایران باستان است. در این دوره هرمز چهارم و پسرش خسرو دوم به پادشاهی رسیدند و با انبوهی از بحران‌های داخلی و خارجی دست‌وپنجه نرم کردند. در سال‌های پایانی این دوره سرنوشت‌سازترین جنگ تاریخ ایران و روم روی داد؛ جنگی که پیامدهایش تاریخ جهان را دگرگون کرد. فصل ششم اختصاص به بررسی این دوران به‌ویژه پادشاهی خسرو دوم (پرویز) دارد.
در دو فصل پایانی کتاب به جنبه‌های دیگری از کوشش درخشان ایرانیان یعنی دستاوردهای فرهنگی و تمدنی ایران در دورۀ ساسانی پرداخته شده است و ارزش میراث تمدنی و فرهنگی ایرانشهر ساسانی و تأثیری که در تمدن جهانی داشت، بررسی گردیده است.[۱]
پانويس