سیستانی، امیراقبال بن سابق
امیراقبال سیستانی، یا «اقبال‌شاه سیستانی»، از نویسندگان قرن هشتم و از شاگردان علاءالدوله سمنانی است که تا سال مرگ استاد (736ق) در سمنان اقامت داشته است. «چهل مجلس» در تحریر اقوال و احوال استادش از آثار اوست.
| سیستانی، امیر اقبال بن سابق | |
|---|---|
 | |
سرگذشت
امیر اقبال فرزند جلال‌الدین، پسر سابق سجستانی (سیستانی) از مریدان خاص و اصحاب مقرب شیخ علاءالدوله سمنانی است، که سال‌ها در صوفی‌آباد سمنان اقامت داشته و از محضر مبارک آن عارف بزرگوار کسب فیض کرده است.
این مرید بااخلاص تا سال مرگ استاد (736ق) همچنان در صوفی‌آباد بوده و علاوه بر استفاده شخصی از رفتار و کردار و گفتار شیخ، به نوشتن شرح احوال و آثار و افکار و عقاید شیخ علاءالدوله سمنانی قطب مشایخ آن دوره پرداخته است که یکی از آنها «چهل مجلس» است که در سال 724ق، به رشته تحریر درآمده است[۱].
چهل مجلس یا رساله اقبالیه، کتابی است نگاشته جلال‌الدین امیر اقبال بن سابق سجستانی (سیستانی). امیر اقبال‌شاه، در این کتاب به تحریر گفته‌ها و ثبت حالات مرشد و مراد خود، یعنی شیخ علاءالدوله سمنانی برآمده است[۲].
آثار
- چهل مجلس؛
- فوائد: متأسفانه نسخه آن تاکنون به دست نیامده است[۳].
پانویس
منابع مقاله
- حقیقت (رفیع)، عبدالرفیع، مقدمه کتاب «چهل مجلس»، شیخ علاءالدوله سمنانی، تحریر امیر اقبال سیستانی، به اهتمام عبدالرفیع حقیقت (رفیع)، چاپ اول، 1379ش.
- صاحب‌اختیاری، بهروز، «شیخ علاءالدوله و چهل مجلس»، کیهان اندیشه، بهمن و اسفند 1367، شماره 22، ص103 تا 109:
https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/25596