دستور زبان کاربردی اسپانیایی
دستور زبان کاربردی اسپانیاییتألیف نجمه شبیری؛ در این کتاب پس از ذکر الفبای اسپانیایی، دستور این زبان در 14 بخش از قبیل حرف تعریف، اسم، صفت، ضمیر، فعل و .... آورده شده است.
| دستور زبان کاربردی اسپانیایی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شبیری، نجمه (نویسنده) |
| ناشر | ثالث |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۴۰۲ |
| شابک | 6ـ933ـ405ـ600ـ978 |
| کد کنگره | |
گزارش کتاب
زبان اسپانیایی، زبان ادبیات، هنر و رمزورازهای بسیاری است که در تمام قارۀ آمریکای لاتین و مرکزی به‌جز برزیل، نیز در کشورهایی چون گینۀ استوایی، فیلیپین و آمریکای شمالی به عنوان زبان دوم استفاده می‌شود. اهمیت این زبان به وسعت و پراکندگی آن، سخنوران و ادیبان و ادبیات سیاسی و انقلابیون آن نیز می‌باشد.
این زبان در بطن خود نام‌های بزرگی از چه‌گوارا تا دیگر مبارزان، مارکز، بورخس، پاز، کوتازار، پیکاسو، دالی، لورکا، داریو و صدها نام آشنای دیگر را دربر دارد و آشنایی با آن به یک‌باره درهای جهان ادبیات جادویی تا مدرنیسم و اولترائیست و کوبیسم را برای خواننده و پژوهشگر می‌گشاید.
در این کتاب پس از ذکر الفبای اسپانیایی، دستور این زبان در 14 بخش از قبیل حرف تعریف، اسم، صفت، ضمیر، فعل و .... آورده شده است.
برخی از مهم‌ترین نکاتی که در این کتاب آمده است، به این ترتیب است:
- در زبان اسپانیایی چون اسم به انواع مؤنث، مذکر، مفرد و جمع تقسیم می‌شود، به‌ناچار حرف تعریف نیز به این صورت‌ها با اسم مربوطه همراه می‌شود.
- اسم در زبان اسپانیایی جنس و عدد می‌پذیرد؛ یعنی همان‌گونه که در مورد حرف تعریف گفته شد، اسم نیز حالات مختلف به خود می‌گیرد. از آنجاکه اسم در این زبان جنسیت‌پذیر و مؤنث و مذکربودن آن حائز اهمیت است، به دلیل سهولت در فراگیری بهتر است از همان ابتدا هر اسمی با حرف تعریف مربوطه‌اش یاد گرفت تا اشکالی پیش نیاید.
- در زبان اسپانیایی اسم دارای جنسیت است؛ از این‌رو صفات مربوط به هر اسم از آن تابعیت می‌کند؛ به طور کلی صفت‌های مؤنث به a و صفت‌های مذکر به o ختم می‌شوند. البته صفت‌هایی نیز برای هر دو جنسیت یکسان به کار می‌روند.
- در زبان اسپانیایی تمامی ضمایری که جایگزین شخص می‌شوند را ضمیر شخصی گویند و الزامی برای ذکر فاعلی یا مفعوملی در کار نیست.
- در زبان اسپانیایی پنج وجه وجود دارد که از این میان، چهار وجه مسندی و یک وجه آن غیرمسندی است.
- قیود حالت بیان‌کنندۀ چگونگی عمل جمله هستند. بیشتر صفت‌ها با افزودن mente در انتها به چند حالت تبدیل می‌شوند؛ البته باید توجه داشت این پسوند به صفت مؤنث مفرد افزوده می‌شود.
- حروف اضافه بخش تغییرناپذیر جمله است و دستخوش هیچ تغییر دستوری از جمله مؤنث، مذکر، جمع و مفرد نمی‌شود و می‌تواند بخش‌های دیگری را هم مثل فعل با اسم، اسم با فعل، صفت با اسم، صفت با فعل را نیز به هم مربوط سازند.[۱]
پانويس