سفارینی، محمد بن احمد

شمس‌الدین محمد بن احمد سفارینی (1114-1188ق)، از علمای حنبلی قرن دوازدهم هجری است که راه اعتدال را در پیش گرفته و به‌شدت مخالف اندیشه‌های تکفیری بوده و نزد علمایی همچون عبدالقادر تغلبی، عبدالغنی نابلسی، عبدالرحمان مجلد کسب علم نموده است. از جمله آثار او، می‌توان به «لوامع الأنوار البهية و سواطع الأسرار الأثرية لشرح الدرة المضية في عقد الفرقة المرضية» اشاره نمود.

نام	سفارینی، محمد بن احمد
نام‌های دیگر
نام پدر	احمد
متولد	1114ق-1702م
محل تولد	محله سفارین، از محله‌های نابلس
رحلت	/ 1188ق
اساتید	عبدالقادر تغلبی عبدالغنی نابلسی عبدالرحمان مجلد؛ شیخ مصطفی بکری
برخی آثار	لوامع الأنوار البهية و سواطع الأسرار الأثرية متن العقيدة الطحاوية و يليه متن القيروانية و يليه العقيدة السفارينية (نظم الدرة المضية في عقد أهل الفرقة المرضية)
کد مؤلف	AUTHORCODE10558AUTHORCODE

ولادت

«محمد بن احمد سفارینی»، از علمای حنبلی، در سال 1114ق، برابر با 1702م، در محله سفارین، از محله‌های نابلس متولد شد.

تحصیلات

بعد از مدتی برای ادامه تحصیل به دمشق رفته و از علمای بزرگ آنجا بهره برد و اجازه علوم شرعی را گرفت.

مقام علمی

وی از محدثین و فقها و مورخین بزرگ اهل سنت و عالمی بااخلاق بوده است.

ابوالفیض زبیدی در کتاب «معجم المختص» در توصیف شمس‌الدین سفارینی می‌نویسد: «كان ناصراً للسنة قامعاً للبدعة قوالاً بالحق مقبلاً على شأنه ملازماً لنشر علوم الحديث محباً في أهله»^[۱].

او از علمایی بوده است که راه اعتدال را در پیش گرفته و به‌شدت مخالف اندیشه‌های تکفیری بوده است. وی کتاب «الأجوبة النجدية عن الأسئلة النجدية» در رد اندیشه‌های افراطی همچون وهابیت نوشته است^[۲].

اساتید

عبدالقادر تغلبی؛
عبدالغنی نابلسی؛
عبدالرحمان مجلد؛
شیخ مصطفی بکری؛

و...

وفات

وی در سال 1188ق، برابر با سال 1774م، رحلت کرده و در مقبره زراکینیه واقع در نابلس مدفون شد^[۳].

آثار

وی عالمی پرتلاش و دارای تألیفات زیادی است که از جمله آنها عبارت است از:

شرح نونية الصرصري في السيرة النبوية، سماه «معارج الأنوار في سيرة النبي المختار»، في مجلدين؛
حجر الوفاء بسيرة المصطفى، في مجلد ضخم؛
القول الجلي في شرح حديث سيدنا علي الذي أملاه على كميل بن زیاد أو القول العلي في شرح أثر أميرالمؤمنين علي (كرم ‎الله وجهه)؛
نتائج الأفکار في شرح حديث سيد الاستغفار (أودع فيه غرائب فيه نحو سبع کراريس)؛
الأجوبة النجدية عن الأسئلة النجدية؛
الأجوبة الوهبية عن الأسئلة الزعنية؛
لوامع الأنوار البهية و سواطع الأسرار الأثرية لشرح الدرة المضية في عقد الفرقة المرضية^[۴].