تحفة المحبين و الأصحاب في معرفة ما للمدنيين من الأنساب

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

تحفة المحبين و الأصحاب في معرفة ما للمدنيين من الأنساب، نوشته شاعر و نسب‌شناس قرن دوازدهم هجری قمری، عبدالرحمن بن عبدالکریم انصاری خزرجی، معروف به عبدالرحمن انصاری (1124- 1197ق)، فرهنگ‌نامه‌ای است که تبارنامه بسیاری از اهالی مدینه را از آغاز تا زمان نگارنده بیان می‌کند. نویسنده، داستان‌نویس و سیاستمدار تونسی معاصر، محمد عروسی مطوی (1920-2005م)، این اثر را تحقیق و تصحیح کرده و برای آن مقدمه‌ای ارزنده نوشته و نویسنده و کتابش و مشخصات نسخه‌های خطی و روش تصحیح خودش را شناسانده است.

تحفة المحبين و الأصحاب في معرفة ما للمدنيين من الأنساب
تحفة المحبين و الأصحاب في معرفة ما للمدنيين من الأنساب
پدیدآورانانصاری، عبد الرحمن (نويسنده) مطوی، محمد عروسی (محقق)
ناشرالمکتبة العتیقة
مکان نشرتونس - تونس
سال نشر1390ق - 1970م
چاپ1
شابک-
زبانعربی
تعداد جلد1
کد کنگره
/الف8ت3 1083 CS
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

هدف و روش

  • عبدالرحمن انصاری با تأکید بر آنکه من از آغاز جوانی، به نسب‌شناسی علاقه داشتم و به مطالعه کتاب‌های انساب می‌پرداختم و با یاران در این زمینه گفتگو می‌کردم تا آنکه معلومات بسیاری یافتم، افزوده است:
  • از خدای کریم خیر طلبیدم تا این کتاب را تألیف کنم و آن را متوسط بین اطناب و ایجاز و مخصوص بیان نسب‌های اهالی مدینه منوره قرار دادم؛ کسانی که از زمان تاریخ نگارش این اثر موجود هستند و همچنین به بیشتر پدران و مادران و نیاکان و فرزندان و نوادگان نیز به‌شکل اختصار پرداختم و بسیاری از فواید و القاب و آداب را در آن آوردم تا موعظه و تذکری سودمند برای خودم و دیگران باشد و بر اساس حروف تهجی منظمش کردم[۱].
  • محمد عروسی مطوی با اشاره به اهمیت مدینه منوره و اهتمام مسلمانان به «مدینه‌شناسی»، افزوده است: کتاب حاضر از بهترین و سودمندترین آثار در این موضوع است؛ زیرا جایگاه تمدنی مدینه را نشان می‌دهد و فقط کتاب تبارشناسی نیست، بلکه به ترسیم اوضاع سیاسی، اجتماعی و اقتصادی مدینه در قرن دوازدهم هجری نیز می‌پردازد[۲].

ساختار و محتوا

نویسنده در این اثر، به‌ترتیب الفبایی، خاندان‌های گوناگون «مدینه» را معرفی کرده است. اولین مبحث، «بيت الأنصاري» است[۳] و آخرین، «بيت الينبعي»[۴].

نمونه مباحث

  • «بيت الكردي»: نسبت به «کرد» (کوهی بزرگ) دارد که مشهور است و بسیاری از مردمان مدینه منوره منسوب به آن هستند. مشهورترین آنها «شیخ یوسف کردی»، نایب امامان شافعی در حضرت نبوی(ص) است که سال 1120ق، وارد مدینه شد و مردی عالم و عامل بود و در مسجد نبوی(ص) فقه شافعی تدریس می‌کرد...[۵].

پانویس

  1. ر.ک: مقدمه نویسنده، ص2-3
  2. ر.ک: مقدمه محقق، صفحه ه ‍- و
  3. ر.ک: متن کتاب، ص7
  4. ر.ک: همان، ص506
  5. ر.ک: همان، ص407


منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.

وابسته‌ها