منهاج الطالبين في معارف الصادقين
منهاج الطالبين في معارف الصادقين تألیف علی بن حسین بن علی هلالی قزوینی؛ تحقیق و تصحیح دکتر احمد بهنامی؛ آنچه پیش رو دارید نسخه‌ی تصحیح شده‌ی کتاب «مناهج الطالبین فی معارف الصادقین» می‌باشد. اثر مذکور از منابع دست اول تاریخ دوره‌ی آل مظفر است که اهمیت‌های زبانی، ادبی و تاریخی فراوانش ارزش خاصی به آن بخشیده است به نحوی که بسیاری از محققان معاصر در پژوهش‌های لغوی و تاریخی خود از نسخه‌های خطی آن بهره برده‌اند.
| منهاج الطالبين في معارف الصادقين | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | هلالی قزوینی، علی بن حسین بن علی (نویسنده) بهنامی، احمد (محقق) |
| ناشر | کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۳۹۶ش |
| شابک | 8-288-220-600-978 |
| کد کنگره | |
ساختار
کتاب از سه قسمت تشکیل شده است. قسم اول: در ابتداء آفرینش عالم و کیفیت آن مشتمل بر چهار باب
قسم دوم: در احوال انبیا و اولیا و خلفا علیهم الصلوة و السلام و سیر و طریقه و رسوم ایشان مبنی است بر بیست و دو باب
قسم سوم: در ذکر ملوک و سلاطین و طبقات و اعمار ایشان و رسم و آیین و شمه‌ای از احوال ایشان مرتب در چهار باب
گزارش کتاب
میراث مکتوب، مهم‌ترین مؤلفه‌ی تمدنی و فرهنگی جوامع انسانی، و بیانگر میزان فرهیختگی و دانایی مردمان هر کشوری است. این میراث که هویت و اصالت فرهنگی و تاریخی هر کشوری را رقم می زند، معرف جایگاه علمی و تمدنی آن کشور در جهان است و چندان که به احیا، انتشار و معرفی این ذخایر تراثی، اهتمام صورت گیرد، غنای فرهنگی و علمی و آوازه‌ی تمدنی جوامع، مشخص تر و مشهودتر خواهد بود.
آثار و مآثر اسلامی و ایرانی، که در جلوه‌ی نسخ خطی به دست ما رسیده‌اند، گویای عظمت تمدنی و جایگاه بلند علمی و فرهنگی مسلمانان و ایرانیان در گذر تاریخ بشری است و احیای هر اثری از این تمدن، حلقه‌ای گسسته از علوم اسلامی و ایرانی را به هم پیوند می زند. هرچه تلاش‌ها برای احیا و معرفی این حلقات، بیشتر باشد، زنجیره‌ی تاریخ علم مسلمانان، کاملتر و استوارتر خواهد بود.
علاء قزوینی، مشهور به هلالی، از نویسندگان و شاعران شیعی مذهب سده‌ی 8 قمری است که در حدود 778 ق به تألیف تاریخی جامع از ابتدای خلقت تا زمان حیاتش با عنوان «مناهج الطالبین فی معارف الصادقین» همت گماشت. در تألیف این اثر به منابع مهم تاریخی، ادبی و تفاسیر فارسی و عربی متعدد، رجوع شده و تمام روایات و احادیث بدون قضاوت، نقل گردیده است. این کتاب، علاوه بر ارزش‌های تاریخی، یکی از کهن ترین منابعی است که ابیاتی از شاهنامه و قسمت هایی از متون فارسی دیگر در آن ثبت شده است. مهم‌ترین بخش این کتاب، مربوط به گزارش مؤلف از وقایع روزگار خویش، یعنی دوره‌ی شاه شجاع مظفری است و اطلاعات ارزشمندی درباره‌ی این برهه‌ی تاریخی در اختیار پژوهشگران تاریخ ایران قرار می‌دهد.
آنچه پیش رو دارید نسخه‌ی تصحیح شده‌ی کتاب مذکور است. همان طور که اشاره شد اثر حاضر از منابع دست اول تاریخ دوره‌ی آل مظفر است که اهمیت‌های زبانی، ادبی و تاریخی فراوانش ارزش خاصی به آن بخشیده است به نحوی که در پژوهش‌های لغوی و تاریخی، بسیاری از محققان معاصر از نسخه‌ی خطی آن بهره برده‌اند.[۱]
پانويس