یادداشت‌های بغداد
یادداشت‌های بغداد؛ روزنوشته‌های زنی در جنگ و تبعید (۲۰۰۳ ۱۹۹۱) تألیف نها الراضی، مترجم مریم مؤمنی؛ این کتاب یکی از نمونه‌های درخشان مستندنگاری است که بر اساس خاطرات و مشاهدات شخصی نوشته شده است. این کتاب روز نوشته‌های نقاش و هنرمند و مدرنیست برجسته‌ی عراقی است که از ابتدای جنگ اول خلیج فارس تا انتهای جنگ دوم خلیج فارس را روایت می‌کند.
| یادداشت‌های بغداد | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | الراضی، نها (نویسنده) مؤمنی، مریم (مترجم) |
| ناشر | نشر چشمه |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | ۱۳۹۸ش |
| شابک | 5-0556-01-622-978 |
| کد کنگره | |
گزارش کتاب
نها الراضی (2004-1941) هنرمندی عراقی بود که در یادداشت‌های روزانه‌اش چهره‌ی متفاوتی از عراقی که تاکنون شنیده‌ایم ترسیم کرده و نشان می‌دهد. عراقی که با قدمت چند هزارساله‌اش گهواره‌ی تمدن بشر بوده چطور در چند دهه چنان ویران می‌شود که بازسازی آن در افق روزگار امروز به امری محال می ماند. تاریخ شروع این یادداشت‌ها ژانویه‌ی 1991، هم زمان با زمزمه‌های شروع جنگ اول خیلج فارس، است و پایان آن مارس 2003. در این مدت، عراقی که هنوز از جنگ هشت ساله با ایران نفس تازه نکرده چند جنگ ویرانگر دیگر را پش سر می‌گذارد، این بار با قوای بین المللی، به سرکردگی آمریکا و پشت سر آن، تحریم های کمرشکنی که اندک رمق‌های باقی مانده را هم از ته مانده‌ی منابع و ذخایر آن سرزمین بیرون می کشد و مردم را در بی پناه ترین وضع ممکن اقتصادی و اجتماعی رها می‌کند. سال 2003، پس از حمله‌ی یازده سپتامبر و برای انتقام جویی دوباره از صدام و این بار به قصد ویرانی کامل او، یک بار دیگر آمریکای وحشت زده، دنیا را علیه عراق بسیج می‌کند و جنگی دیگر را بر سر مردمان آن آوار می‌کند.
در این دوازده سال، روایت نها الراضی از آن چه به او و اطرافیانش می‌گذرد همواره پیوسته نیست؛ گاه هر روز می‌نویسد و گاه ممکن است چند مان بین نوشته هایش وقفه بیفتد. با این حال، ورقی از خاطرات او نیست که کسالت بار باشد و در هر یادداشت اطلاعات و رخداد های شخصی و اجتماعی را، بدون حاشیه رفتن و لفاظی، روی کاغذ می‌آورد. گرچه محل شروع یادداشت‌ها بغداد است و نام کتاب را هم در انتها یاداشت‌های بغداد گذاشته، اما این نوشته‌ها به بغداد محدود نمی شوند. او همه‌ی این سال ها در بغداد نمی ماند و مدتی را در عمان (اردن) و بیروت می‌گذراند. هر کدام از این فصل ها عناوین متفاوتی دارند که دغدغه‌های ذهنی او را به خوبی نشان می‌دهند: تحریم، تبعید، هویت. نویسنده نام فصل اول را به طعنه و طنزی شیرین هتل السعادة یا هتل پارادیز گذاشته. این نام اشاره به محل زندگی وی در آن دوران دارد. توصیف زندگی آدم هایی که در دوره‌ی جنگ در گوشه و کنار این محل، در کنار هم زندگی می‌کنند و وصف کمبودها و تلاش‌های شان برای تأمین نیازهای اولیه خواندنی است.
کتاب یادداشت‌های بغداد یکی از نمونه‌های درخشان مستندنگاری است که بر اساس خاطرات و مشاهدات شخصی نوشته شده است. این کتاب روز نوشته‌های نقاش و هنرمند و مدرنیست برجسته‌ی عراقی است که از ابتدای جنگ اول خلیج فارس تا انتهای جنگ دوم خلیج فارس را روایت می‌کند. این کتاب صرفا خاطره نویسی نیست، بلکه روایت رنج و تاریخ و روزگار ملتهب دوازده سال آخر حکومت صدام است که از چشم زنی برخاسته که یکی از مهم‌ترین خانواده‌های روشنفکر عراق است. نها الراضی یک از نقاشان مهم نوگرای عراقی است که در لندن و بیروت درس خواند و کار کرد و با آغاز جنگ لبنان، در اوایل دهه‌ی هشتاد، به کشورش بازگشت. او در این کتاب شگفت آور روایتی می‌سازد از چگونگی نابود شدن عراق به دست صدام و آمریکا و نیروهای هم پیمانش. نابودی ای که به زعم او کل خاورمیانه را هدف گرفته است. یادداشت‌های او مدام به اتفاق‌های روز، گذشته‌ها و هنر و ادبیات اشاره می‌کنند و برای همین کتاب به یک اثر مهم ادبی تبدیل شد و برای این نقاش برجسته اعتبار فراوانی به همراه آورد. قصه‌ی پرآب چشم رؤیاهایی که قدرت‌ها تباهشان کردند.[۱]
پانويس