آداب طریقت و خدایی، تصوف و طریقت هندو در سده 13ق
آداب طریقت و خدایی، تصوف و طریقت هندو در سده 13ق، به کوشش سید محمدرضا جلالی نائینی و با مقدمه دکتر تاراچند استاد تاریخ و فلسفه به چاپ رسیده است. تاریخ نگارش این رساله قرن سیزدهم هجری و مؤلف آن ناشناس است. نویسنده در این کتاب به بررسی وصف الوهیت و طریقه وصول و رسیدن به آن از دو منظر فلسفه ودانته هندی و تصوف اسلامی پرداخته است.
| آداب طریقت و خدایی، تصوف و طریقت هندو در سده 13ق | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ناشناس (مؤلف)، جلالی نائینی، محمدرضا (محقق) |
| ناشر | تابان |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1348 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BL 1202/ج۸آ۴ |
اثر حاضر با الهام و با استفاده از اوپه‌نیشادهای قدیم و جدید، تحقیقی مقایسه‌ای میان دو فرهنگ بزرگ هندی و ایرانی انجام داده تا تشابه و وحدت نظر عمیق آن‌ها را با یکدیگر نشان دهد. مؤلفان با بهره‌گیری از سخنان و اشعار بزرگان عرفان اسلامی همچون مولوی، حافظ، عطار، شیخ مغربی و شاه نعمت‌الله ولی مطالبی را درباره طریقت و تصوف بیان کرده، تشابه آن‌ها را با عرفان هندی بیان می‌کنند. این کتاب فاقد بخش‌بندی است.[۱]
پانویس
- ↑ بلندنژاد، سیدعلی، ص165
منابع مقاله
بلندنژاد، سیدعلی، کتاب‌شناسی توصیفی ادیان (دفتر سوم: ادیان هند و خاور دور)، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1395ش.