دیوان سلیمی تونی
دیوان سلیمی تونی، مجموعه اشعار تاج‌الدین حسن بن سلیمان تونی (متوفی 854ق) است که با مقدمه حسن عاطفی و به کوشش سید عباس رستاخیز، منتشر شده است.
| دیوان سلیمی تونی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سلیمی تونی، حسن بن سلیمان (نويسنده)
رستاخیز، عباس (گردآورنده) عاطفی، حسن (مقدمه‌نويس) |
| سال نشر | 1390ش |
| چاپ | 1 |
| موضوع | شعر فارسی - قرن 9ق. - شعر مذهبی - قرن 9ق. - مدیحه و مدیحه سرایی اهل بیت |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | PIR۵۷۵۷/۳/د۹ ۱۳۹۰ |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
سلیمی شاعری قصیده‌سراست و آنچه در این کتاب فراهم آمده، مجموعه‌ای از سخن اوست و احتمال دارد که در مآخذی دیگر، آثاری از وی به دست آید. محتوای اشعار او، مدایح و مناقب پیامبر(ص) و علی(ع) و خاندان رسالت و ائمه(ع) می‌باشد که در قالب قصیده، مثنوی، ترکیب‌بند، مسمط و قطعه، سروده شده است[۱].
سلیمی در سبک و شیوه سخن، دنباله‌رو مولانا حسن کاشی است و مکرر از او و چگونگی سخنش، یاد کرده و معمولا قصاید او را استقبال نموده است. نمونه‌ای از یادکردهای سلیمی از کاشی:
| چون به کاشی تتبع است مرا | در مدیح ولیّ حق اکثر | |
| هست از فیض آن مسیحادم | سخنم روح‌بخش و جان‌پرور | |
| گر به صورت شد آن حسن غایب | حاضر است او، گمان دور مبر | |
| معنی او بدین حسن همراه | هست حسن کلام وی، بنگر | |
| هر دو را داده‌اند یک مشرب | هر دو نوشیده‌اند یک ساغر[۲] |
کاربرد آیات قرآنی و احادیث نبوی در کلام شاعر، حاکی از آشنایی کامل او بر این دو مأخذ است و با برخورداری از حافظه‌ای قوی، از بسیاری از پیامبران پیشین و صلحای متقدم و رجال صدر اسلام و ائمه دین و اوصاف آنان، یاد می‌کند:
| به حق آدم و شیث و حق نوح پیغمبر | که بگرفت از دعای او همه ملک جهان طوفان | |
| به هود و صالح و یونس، به الیاس و خضر آن کو | حیات جاودانی یافت ز آب چشمه حیوان | |
| به علم و درس ادریس و بلا و محنت جرجیس | که اره بر سر از یاد تواش هرگز نبد نسیان | |
| به حق و حرمت لوط و شعیب و قرب ابراهیم | که کردی آتش نمرود را بر وی گل و ریحان[۳] |
سلیمی شاعری مؤمن بوده و این گفته به‌خوبی از سخن وی، آشکار است. سراسر دیوان او که مناقب و مدایح پیامبر(ص) و علی(ع) و خاندان رسالت(ع) است، با شور و حالی خاص بیان شده که خلوص عقیده سراینده را روشن می‌کند. نمونه‌ای از این گفتار:
| نقد جانم بر سر بازار دین یابد رواج | هست مُهر مِهر شه چون سکه ایمان من[۴] |
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.