امامت (دستغیب)
امامت اثر آیتالله سید عبدالحسین دستغیب، پیرامون ماهیت امامت با محوریت امامت امام علی(ع) و بررسی تفاوت اساسی آن با نبوت و نقد پارهای از نظریات اهلتسنن درباره آن است.
امامت(دستغیب، عبدالحسین) | |
---|---|
پدیدآوران | دستغیب، عبدالحسین (نويسنده) |
ناشر | جامعه مدرسین حوزه علمیه قم. دفتر انتشارات اسلامی |
مکان نشر | ایران - قم |
سال نشر | 1388ش |
چاپ | 1 |
شابک | 978-964-470-956-2 |
موضوع | امامت |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /د5الف8 223 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
نویسنده، امام علی(ع) را جانشینی کامل برای پیامبر(ص) معرفی نموده و در راستای این مطلب، به بیان فضایل او پرداخته و نمونههایی از گستره علمی وی را بیان کرده است.
وی به زبانی شيرين و جذاب، بحثهاى جالب ولايت را با بيانهاى مختلف عنوان نموده است. مطالب كتاب از تعريف «امامت» و «فرق آن با نبوت» آغاز شده و در بحثهاى نخستين، ثابت شده است كه تعيين خليفه بر پيغمبر واجب بوده، همانطور كه حضرت موسى در سفر چهلروزهاش به ميقات پروردگار، برادرش «هارون» را به جانشينى خود برگزيد و پیامبر(ص) نيز حضرت على(ع) را هنگامىكه براى جنگ روميان به تبوك عزيمت مىفرمود، بهجای خود در مدينه نصب كرد. ازاینگذشته براى پاسخگويى به احكام شرع و پيشگيرى از توطئۀ منافقين داخلى و كفار خارجى، تعيين جانشين براى پيغمبر ضرورى است[۱].
آنگاه با بیان اين نكته كه امام بايد كاملاً مانند پيغمبر باشد تا بتواند به حق جانشين او گردد، عصمت از هر خطا و لغزشى را برايش ضرورى مىداند و احاطه علمىاش را به احكام اسلام و معارف قرآن، لازم مىشمارد. سپس نمونههايى از نادانى بعضى از خلفا را از تواريخ عامّه نقل نموده و با اظهارات على(ع) مقايسه مىنمايد. آنگاه چنين برداشت مىكند كه «امام» را بايد خدا تعيين كند كه او معصوم را شناخته و پرورده است و علم موهبتى را به او عنايت فرموده است و به دنباله اين مطلب، از روايتى كه در تعيين وصى پيغمبر همزمان با ابلاغ علنى دعوت به اسلام در مجمع قريش عنوان شده بحث مىكند و از آخرين احاديث پيغمبر و قضیه اسفبار دوات و قلم ياد مىنمايد[۲].
سپس شرح مبسوطی درباره علم حضرت علی(ع) میدهد و افضلیتش را از آدم ابوالبشر بیان کرده و به این نکته اشاره میکند که با این که گندم بر علی(ع) حلال بود، اما به نان جو اکتفا میکرد. در بحثی دیگر، از نشر فضیلت و ذکر فضایل علی(ع) سخن رفته و اثرات دوستی و دشمنی با آن حضرت، برشمرده شده است[۳].
پانویس
منابع مقاله
پیشگفتار کتاب.