باقر، محمد
محمد باقر (1910-1993م)، نویسنده، پژوهشگر، استاد ممتاز زبان و ادبیات فارسى و رئیس پیشین بخش فارسى دانشکده خاورشناسى دانشگاه پنجاب لاهور.
| باقر، محمد | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | دکتر محمد باقر |
| نام‌های دیگر | Dr. Muhammad Baqir |
| نام پدر | ملک حاکم دین |
| ولادت | 4 آوریل 1910م برابر با 1290ش |
| محل تولد | فیصل‌آباد پاکستان، پاکستان |
| رحلت | 25 آوریل 1993م |
| اطلاعات علمی | |
| برخی آثار | مدار الأفاضل |
ولادت
دکتر محمد باقر، فرزند ملک حاکم دین، در 4 آوریل 1910م برابر با 1290ش، در فیصل‌آباد پاکستان دیده به جهان گشود.
تحصیلات
در همان جا تحصیلات خود را در دانشکده‌های رسمى پاکستان در رشته علوم، فیزیک و شیمى به پایان رساند؛ سپس براى گذراندن دوره فوق لیسانس زبان و ادبیات فارسى وارد دانشگاه پنجاب شد و در ادامه تحصیلات خود در سال 1939م به اخذ درجه دکتراى زبان و ادبیات فارسى از دانشگاه لندن نایل شد.
او از سال 1950م تا 1970م درحالی‌که ریاست شعبه زبان فارسی دانشگاه پنجاب را برعهده داشت، به انجام وظایف و فعالیت‌های علمی و ادبی و کارهای خلاقانه خود نیز ادامه داد. در سال 1965 به‌عنوان مدیر دانشکده شرقی دانشگاه پنجاب منصوب شد[۱].
وى از بزرگ‌ترین مشوقان و معلمان زبان و ادبیات فارسى در پاکستان بشمار می‌رفت؛ چنان‌که در سال 1960 به‌خاطر خدمات و تحقیقات ارزنده‌اش از طرف دولت وقت ایران مفتخر به دریافت نشان (سپاس) گردید و پس از پیروزى انقلاب اسلامى ایران، دو بار خدمت حضرت امام خمینى(ره) رسید.
مرحوم استاد محمد باقر، به زبان‌های اردو، پنجابى، عربى، هندى و انگلیسى تسلط داشت و بیش از نیم قرن عمر پربرکت خویش را در راه تعلیم و تعلم زبان فارسى صرف کرد که بالغ بر یک‌صدوبیست مقاله و پنجاه‌وشش کتاب از او به‌جای مانده است[۲].
وفات
وی سرانجام در 25 آوریل 1993م درگذشت[۳].
آثار
مهم‌ترین آثار او عبارتند از: تاریخ ساسانیان، زبان فارسى امروز، احوال و آثار جویان تبریزى، مدار الافاضل، مخزن الغرائب، قصر عارفان، تاریخ پنجاب، درفش کاویانى، فارسى‌نامه از مولانا عبدالرحمان خلدى، احوال و آثار سیمین بهبهانى، احوال و آثار رهى معیرى، احوال و آثار فروغ فرخزاد و عبرت‌نامه.