إنباء الغمر بأنباء العمر
إنباء الغمر بأنباء العمر اثر ابن حجر عسقلانی (773- 852ق)، کتابی است در شرح حال اعلام معاصر نویسنده و بیان حوادث و اتفاقات مهمی که در آن دوران رخ داده است. کتاب با تحقیق حسن حبشی، منتشر شده است.
| إنباء الغمر بأنباء العمر | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی (نويسنده) حبشی، حسن (محقق) |
| ناشر | دار الکتب العلمية |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1389ق - 1392ق - 1406ق - 1415ق - 1419ق - 1969م - 1972م - 1986م - 1994م - 1998م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 8 |
| کد کنگره | /ع5الف8 198/2 D |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دوره‌ای که ابن حجر عسقلانی در آن می‌زیسته، یعنی پایان قرن هشتم و نیمه اول قرن نهم، یکی از پربارترین مقاطع تاریخی از لحاظ علما و اندیشمندان، مدارس، کتاب‌خانه‌ها و سرشار از محافل وعظ و مجالس فتوا و مناظره بوده است. همچنین این دوره، بخشی از دورانی است که مورخان فرهنگ عرب آن را عصر ملوکی نامیده‌اند. در این دوران سرزمین مصر و شام با انواع دانش، هنر و ادبیات غنی شده و به آن، معروف گردیدند و عسقلانی یکی از برجسته‌ترین علمایی است که در این عصر می‌زیسته و اثر حاضر، تصویری شفاف و بارز از این دوران می‌باشد که وقایع آن دوران و زندگی مردمانش در آن منعکس شده است[۱].
این کتاب، شامل مجموعه‌ای از حوادث و اخبار رجال برجسته‌ای است که در بین سال‌های 773 تا 850ق رخ داده است؛ یعنی تا دو سال پیش از وفات عسقلانی[۲].
عسقلانی همچنان که در ابتدای کتاب خویش، ذکر نموده، در نگارش و تدوین کتاب، از آثار و تألیفات برجسته‌ای همچون تاریخ ناصرالدین بن فرات، کتاب صارم الدین بن دقماق و تقی فاسی و امثال ایشان، علمایی که در سفرهایش با آنها ملاقات کرده و معاشرت داشته، استفاده کرده است. وی همچنین از اطلاعاتی که به واسطه مناصبی که بر عهده داشت و به واسطه آشنایی و شناخت شخصی خود از برخی سلاطین به دست آورده بود نیز بهره برده است؛ آشنایی که تا حد دوستی و همنشینی با آنان ارتقاء یافته بود. وی به واسطه این آشنایی، از اموری که از ایشان می‌دانست و از مسائل سیاسی پیچیده‌ای که به امور شرعی، ارتباط داشته و با او مشورت شده و نیز اخباری که مستقیماً از ایشان دریافت نموده، استفاده کرده است[۳].
از جمله ویژگی‌های مهم کتاب که باعث اهمیت آن شده، این است که ابن حجر تمام تجربیات خود را به منبع آن، نسبت داده و ازاین‌رو مطالب تاریخی که برای کتابش تدارک دیده لبریز از مطالعه عمیق احادیث شریف وراویان آنهاست.[۴]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه محقق.