طنز در مثنوی معنوی

طنز در مثنوی معنوی اثر محمدعلی علومی، به بررسی طنز و فکاهیات در دفتر اول تا ششم "مثنوی معنوی"، سروده‌ی مولانا اختصاص یافته است و در سه جلد منتشر شده است.

طنز در مثنوی معنوی
طنز در مثنوی معنوی
پدیدآورانعلومی، محمدعلی (نویسنده)
ناشرشرکت کتاب‌های جیبی
مکان نشرتهران
سال نشر1386
چاپاول
تعداد جلد
کد کنگره

طنز در مثنوی معنوی (جلد اول)

این کتاب؛ در قطع جیبی؛ شامل یک پیش درآمد و داستان‌های طنزآلود دفتر اول و دوم مثنوی است. در پیش در آمد دیدگاه تعدادی از نظریه‌پردازان را در باب چگونگی و چرایی ایجاد طنز بیان می‌کند و به این نکته اشاره دارد که با توجه به چون و چند ایجاد طنز، مولانا در مثنوی، داستان سرایی طنزپرداز است. نگارنده برای درک طنز داستان‌های مثنوی، تفاوت‌های معنا و مفهوم داستان را در گذشته و حال به ایجاز شرح می‌دهد.

در بخش داستان‌ها، سیزده حکایت طنز آمیز و دوازده داستان فکاهی (فرق طنز و فکاهی در جلد سوم این مجموعه آمده‌است) را از دفتر اول و دوم مثنوی گردآوری کرده است و در قسمت حکایات، غالبا، ابتدا آن‌ها را شرح نموده و سپس شیوه‌های داستان پردازی و لایه‌های پنهانی داستان را توضیح می‌دهد. منابع و مآخذ در پایان کتاب درج شده است.

طنز در مثنوی معنوی (جلد دوم)

این کتاب، شامل مقدمه و طنزهای دفتر سوم و چهارم مشوی است. در مقدمه با هدف درک طنزهای مولانا، بخش‌هایی از آرا و اندیشه‌های بزرگان و نظریه پردازان ایرانی و خارجی را ذکر نموده است. داستان‌های طنز و فکاهی در دو بخش جداگانه تدوین شده و مؤلف غالبا داستان‌های طنزآمیز را شرح کرده و شیوه‌های طنز پردازی و داستان پردازی مولانا و لایه‌های پنهانی داستان را نیز بررسی و توضیح داده است. منابع و مآخذ در پایان کتاب آمده است.


طنز در مثنوی معنوی (جلد سوم)

این کتاب، شامل مقدمه‌ای کوتاه و طنزهای دفتر پنجم و ششم مثنوی است. در مقدمه، تفاوت داستان فکاهی و طنز و ساختار آن به اختصار بیان شده است. داستان‌های طنزآلود و فکاهیات در دو بخش جداگانه تنظیم و مانند دو دفتر قبلی، تنها داستان‌های آن شرح داده شده و شیوه‌های طنزپردازی مولانا مورد بررسی قرار گرفته است.

منابع و مآخذ در پایان کتاب درج شده است.[۱]


پانويس

  1. ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص230-231


منابع مقاله

عالمی، محمدعَلَم، کتاب‌شناسی توصیفی مولانا (شامل جدیدترین تحقیقات و قدیمی‌ترین کتاب‌های مولوی پژوهی)، قم، انتشارات دانشگاه قم، 1392ش.

وابسته‌ها