پیر مغان
پیر مغان، نوشته ابوالقاسم پرتو، به بررسی اصطلاح مغ و ارتباط آن با دین ایرانیان باستان و همچنین به اصطلاح پیر مغان در ادبیات فارسی می‌پردازد.
| پیر مغان | |
|---|---|
| پرونده:NUR پیر مغانJ1.jpg | |
| پدیدآوران | پرتو، ابوالقاسم (مؤلف) |
| ناشر | اندیشه |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1376 |
| چاپ | یکم |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
نویسنده با روش تحلیلی و در دو بخش اصلی، کتاب خود را به نگارش درآورده است. بخش نخست که مشتمل بر 23 گفتار است، مطالب و موضوع‌های گوناگون را دربر می‌گیرد. نویسنده ابتدا واژه «مغ» و سازمان دینی مغان را در فرهنگ ایران باستان و به‌ویژه کیش زرتشت از نظر می‌گذراند.
نگاهی به اختلاط کیش زرتشت با آیین مهری و بررسی برخی از آموزه‌های دین زرتشتی، از جمله آموزه دو بُن، امشاسپندان، حواس ده‌گانه، و بعضی آموزه‌های مانویت و از طرفی تأثیرهایی که شاید تصوف از آیین زرتشت و برخی آیین‌های ایران باستان گرفته، سایر مطالب این بخش را تشکیل می‌دهد. در پایان، برخی واژه‌های مطرح در ادبیات فارسی از جمله شاهد، زنار، خرابات، خرقه، دلق، و موضوع پرستش نیز از نظر گذرانده شده است. بخش دوم نیز به اختصار تأثیر مفاهیم بالا را در اندیشه و شعر عطار و حافظ شیرازی کاویده است[۱].
پانویس
- ↑ شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، ص299-300
منابع مقاله
شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، کتاب‌شناسی توصیفی ادیان (دفتر چهارم: ادیان ایران باستان)، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1396.