اسطوره تحریف

اسطوره تحریف یا تحریف‌ناپذیری قرآن، اثر سید علی موسوی دارابی کتابی است که در دفاع از قرآن به نگارش درآمده است.

اسطوره تحریف
پدیدآوران	موسوی دارابی، علی (نويسنده)
عنوان‌های دیگر	تحریف ناپذیری قرآن
ناشر	امامت
مکان نشر	ایران - مشهد مقدس
سال نشر	1381ش
چاپ	1
موضوع	قرآن -- تحریف - شیعه - دفاعیه‌‎ها و ردیه‌‎ها
زبان	فارسی
تعداد جلد	1
کد کنگره	5الف8م 89/2 BP
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf

ساختار

کتاب، شامل یک پیشگفتار، ده بخش، فهرست مطالب و مآخذ است.

گزارش محتوا

نویسنده در پیشگفتار، پس از بیان ظلم‌‌‌هایی که به ائمه(ع) و پیروان آنها وارد شده و همچنین تهاجمات دشمنان به عقاید و آراء دانشمندان شیعه و نیز افترائات برخی از اهل سنت و دانشمندان غربی بر قرآن، انگیزه خود را از نوشتن کتاب، چنین بیان می‌دارد:

«. . . ازاین‌رو این‌ جانب در صدد بر آمدم، با اندک معلوماتی که دارم، با تأسی و پیروی از نویسندگان مسئول و متعهّد، در برابر این‌گونه تهاجمات فرهنگی دشمنان ایستادگی کرده و از حریم مقدس قرآن و اهل‌بیت(ع) و علمای مظلوم این مذهب دفاع کنم . . .»

وی در بخش اول، تفاوت قرآن نسبت به سایر کتاب‌‌های آسمانی را گوشزد کرده و آن را کتابی جامع و مصون از تحریف و تغییر معرفی کرده است، درحالی‌که در کتب تورات، انجیل و اوستا، موارد فراوانی از تحریف و تغییر و تضاد وجود دارد و به اعترافات تعدادی از دانشمندان غربی درباره تحریف و تغییر در کتاب‌‌هایشان استناد می‌کند.

در بخش دوم، افسانه بودن تحریف قرآن از زوایای متفاوت بررسی شده است. در آغاز این بخش، پندار غُلات، مبنی بر اعتراض به «آیۀ حفظ» و «نفی باطل» و اینکه مقصود از حفظ قرآن یا نفی نفوذ باطل به قرآن، اشاره به قرآن لوح محفوظ یا قرآن امام زمان دارد را باطل نموده و ساحت محدثان بزرگ شیعه؛ مثل را از هرگونه افترائی مبرّا می‌داند.

در ادامهزیر، اَشکال مختلف تحریف در مآخذ اهل سنت را بیان می‌کند:

1. پار‌های از روایات تحریف که دلالت بر نقصان و اسقاط برخی آیات قرآن دارد.

2. اعتقاد به نسخ تلاوت بعضی آیات، مثل آیه رجم، رضاع، اسقاط بعضی آیات سوره توبه، احزاب، سور‌های شبیه مسبّحات و. . . .

3. انکار 113 آیه قرآن به واسطه انکار آیه بودن «بسمله»؛ زیرا آنها معتقدند که «بسمله» فقط در وسط سوره نمل، آیه قرآن است و در باقی سوره‌ها، جزو قرآن نیست.

4. اختلاف در تعداد سوره‌‌های اهل سنت؛ دراین‌باره، به مصحف ابن-مسعود و ابی‌بن‌کعب استناد می‌کنند.

5. استشمام تحریف از روایات جمع.

نویسنده پس از نقد و بررسی و ابطال دیدگاه‌‌های آنان، کلام را به‌سوی نقد و بررسی روایات جمع قرآن کشانده است و آنها را مخدوش می‌داند؛ زیرا بسیاری از آنها اخبار آحاد یا متناقض هستند و از نظر سند و متن غیرقابل استدلال می‌باشد.

در بخش سوم، به ارزیابی روایات تحریف در مآخذ شیعه می‌پردازد و آنها را به سه دسته تقسیم می‌کند:

1. روایات خدشه‌پذیر از نظر اصول حدیث‌شناسی؛

2. روایات قابل توجیه و تأویل؛ در این‌گونه روایات چهارگونه شیوة تأویل ذکر شده است:

اول، روایات مشتمل بر لفظ تحریف؛ را تأویل به تحریف معنوی و خلاف مقصود تأویل کنیم، نه تحریف لفظی؛

دوم، روایات مشتمل بر کلمات اضافی در ضمن آیه یا آخر آن، که آنها را حمل بر تفسیر، تأویل یا مصداق می‌آوریم؛

سوم، روایات مشتمل بر ویژگی‌‌های امام علی(ع)؛ باید اضافات مصحف حضرت علی(ع) را حمل بر تفسیر، توضیح و بیان مصداق یا تأویل و تنزیل آیات دانست که در واقع وحی غیر قرآنی یا بیانات رسول اکرم(ص) است؛

چهارم، روایات مشتمل بر اختلاف قرائت؛ در این صورت قرائت قرآن غیر از خود قرآن است. اختلاف قرائت امری متعارف است و آن اجتهاد قرّاء، در چگونگی قرائت قرآن است.

3. طرح و طرد روایات متعارض با قرآن؛ در این گروه به روایات عرضه اخبار بر قرآن استناد شده است.

در بخش چهارم، از منع کتابت حدیث به‌عنوان منشأ پیدایش روایات تحریف یاد شده و پس از سیری کوتاه در تاریخ حدیث، چهار مورد از پیامد‌های منع کتابت حدیث ذکر شده است:

الف) نفوذ اسرائیلیات و نصرانیات در متون اسلامی؛

ب) نفوذ احادیث جعلی در منابع و مآخذ اهل سنت؛

ج) به وجود آمدن صحابی یا راویان ساختگی؛

د) به فراموشی سپردن جایگاه اهل‌بیت(ع).

در بخش پنجم، منشأ اتهامات به شیعه را دو گروه می‌داند:

الف. ) اخباری‌ها: این گروه معتقدند کلیه احادیث منسوب به پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) قطعی ‌الصدور است و در تحصیل احکام و قوانین الهی، منحصرا باید از وجود این روایات استفاده کرد و روش اصولیان یعنی اجتهاد و استنباط، باطل است.

ب. ) غُلات شیعه: این نام به فرقه معدودی اطلاق می‌شود که در شأن پیامبر(ص) و ائمه معصوم(ع) قائل به الوهیت یا حلول هستند و تمام عقاید آنها مخالف قرآن و سنت قطعیه است.

از ائمه معصوم(ع) روایات بسیاری در موضع‌گیری علیه این فرقه ضالّه و برحذر بودن از آنها آمده است.

در بخش ششم، دیدگاه تعدادی از علماء و دانشمندان برجسته شیعه از زمان ابن شاذان (م 260 ق) تا به امروز، مبنی بر ردّ دیدگاه تحریف قرآن آمده است.

در بخش هفتم، تعدادی از کتاب‌‌های مستقل و غیرمستقل را نام می‌برد که در آن بحث تحریف‌ناپذیری قرآن مطرح شده است.

در بخش هشتم، دفاع بعضی از علمای اهل سنت؛ از جمله ابوالحسن اشعری، قاضی عبدالجبّار، رحمت‌الله هندی، ابوزهره، دکتر درّاز و . . . از مبانی اعتقادی شیعه را ذکر می‌کند و متن فتوای شیخ شلتوت و شیخ سلیم در اعتراف به حقانیت شیعه و مکتب اهل‌بیت(ع) را می‌آورد.

در بخش نهم، منشأ نسبت‌‌های ناروا به شیعه را چهار عامل می‌داند: 1. نقش حکومت‌‌های استبدادی و استکباری؛ 2. نقش اهل کتاب؛ 3. همسویی و هم صدایی اهل تزویر؛ 4. خیانت بزرگ صاحب کتاب دبستان مذاهب.

در بخش دهم به‌عنوان حُسن ختام کتاب، گفتار امامان شیعه(ع) در اصالت و سندیت قرآن، ذکر می‌شود.

استفاده از مآخذ فراوان، بیش از 294 مأخذ و نقل اقوال فراوان از دیدگاه‌‌های علمای شیعه، از برجستگی‌‌های این کتاب است

منابع مقاله

مولوی، محمد، کتابشناسی تحریف ناپذیری قرآن، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ یکم، 1393ش