مقتل چهارده معصوم علیهم‌السلام
مقتل چهارده معصوم(ع)، اثر مسلم صاحبی، جعفر قدیانی و محمد صحتی، ترجمه فارسی کتاب «موسوعة شهادة المعصومين(ع)» نوشته محمود لطیفی، سید علی‌رضا جعفری، محمود شریفی و محمود احمدیان است که مجموعه روایاتی می‌باشد مربوط به زندگانی و شهادت چهارده معصوم(ع).
| مقتل چهارده معصوم علیهم السلام | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | لطیفی، محمود (نويسنده)
شریفی، محمود (نويسنده) جعفری، علی رضا (نويسنده) احمدیان، محمود (نويسنده) صاحبی، مسلم (مترجم) قدیانی، جعفر (مترجم) صحتی سردرودی، محمد (مترجم) |
| عنوان‌های دیگر | موسوعه شهاده المعصومین علیهم السلام ** موسوعه شهاده المعصومین علیهم السلام. فارسی |
| ناشر | امير کبير |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1384ش - 1385ش |
| چاپ | 2 |
| شابک | - |
| موضوع | احادیث شیعه - قرن 14 - چهارده معصوم - احادیث - چهارده معصوم - سرگذشت نامه - چهارده معصوم - شهادت |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 3 |
| کد کنگره | /م8041 36 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
متأسفانه از طرف مترجمان، مقدمه‌ای بر کتاب نوشته نشده تا در آن، شیوه کار و روش ترجمه و ویژگی‌ها و خصوصیات آن، توضیح داده شود، اما با دقت و تأمل در متن کتاب، می‌توان دریافت که مترجمان، در رعایت اصل امانت در ترجمه، حساسیت داشته و سعی کرده‌اند ترجمه‌ای دقیق و درعین‌حال، شیوا، رسا و روان از متن ارائه دهند.
به‌منظور آشنایی بیشتر با نوع و سبک ترجمه، به قسمتی از آن، اشاره خواهد شد: متن کتاب: «إننا إذا تجاوزنا ما ورد في كتب الحديث من الأخبار التي تحكي ظلامة الأئمة المعصومين(ع) و تروي جانبا من الأحداث المريرة التي مرت عليهم، يمكننا أن نعد كتب «المقاتل» - التي صنفت في بيان واقعة استشهاد أحد المعصومين(ع) و علی الخصوص «الإمام الحسين(ع)» - أول موضوع دون في التاريخ السياسي الشيعي أو في الأقل ثانيها بعد موضوع فدك و أحداث السقيفة. إن كلمة «المقتل» في اللغة تعني المكان الذي وقع فيه القتل، كما تطلق هذه الكلمة في الاصطلاح علی الكتاب الذي يروي أحداث واقعة استشهاد المعصومين، خاصة واقعة كربلاء و تطلق أحيانا علی مجالس العزاء أيضا»[۱].
ترجمه: «علاوه بر احادیثی که در کتب روایی، از مظلومیت ائمه معصومین(ع)، کیفیت شهادت و بعضی از حوادث تلخ و ناگوار زندگی آنان خبر داده‌اند، می‌توان کتاب‌ها و جزواتی را که به نام «مقاتل»، جریان شهادت یکی از معصومین و به‌ویژه حضرت امام حسین(ع) را گزارش کرده‌اند، اولین و یا حداقل پس از موضوع سقیفه و فدک، دومین موضوع در تاریخ سیاسی شیعه به حساب آورد. کلمه «متقل» در زبان و ادبیات، به جایی گفته می‌شود که در آنجا، عمل قتل رخ داده و کسی کشته شده باشد (قتلگاه) و در اصطلاح، به کتابی که درباره واقعه کربلا تألیف شده باشد، مقتل می‌گویند. گاهی مجالس تعزیه را نیز مقتل می‌گویند»[۲].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- لطیفی، محمود و دیگران، «موسوعة شهادة المعصومين(ع)»، قم، سازمان تبلیغات اسلامی، پژوهشکده باقرالعلوم(ع)، انتشارات نورالسجاد، 1380.