آیین برگزاری جشن‌های ایران باستان

آیین برگزاری جشن‌های ایران باستان ، تألیف موبد اردشیر آذرگشسب، چهارمین و آخرین بخش از مجموعه کتاب‌های مربوط به مراسم دینی زرتشتیان به قلم همین مؤلف است که خود زرتشتی بوده است.

آیین برگزاری جشن‌های ایران باستان
پرونده:NUR آیین برگزاری جشن‌های ایران باستانJ1.jpg
پدیدآوران	آذرگشسب، موبد اردشیر (مؤلف)
ناشر	فرهنگ آریایی
مکان نشر	ایران - تهران
سال نشر	1356
چاپ	دوم
زبان	فارسی
تعداد جلد	1
کد کنگره	GT 4874/آ۴/آ۹

نویسنده با نگاهی توصیفی به شناساندن جشن‌های ایران باستان پرداخته است. او پیش از هر چیز، ریشه‌شناسی واژه «جشن» را مورد توجه قرار می‌دهد و آن را مشتق از کلمه اوستایی یسنا (YASNA) از ریشه یَز (YAZ) اوستایی می‌داند که به معنای ستایش و پرسش به کار می‌رفته و واژه دیگری با تلفظ جَشِن (Jashen) به مفهوم مراسم عید و ایام خوشی از همان ریشه می‌داند که کاربرد آن به تأثیر از لهجه هندی پارسیان بوده است.

جشن‌های ایران باستان به سه دسته ماهیانه، سالیانه و متفرقه تقسیم‌بندی شده‌اند. نویسنده از جشن‌های ماهیانه، به جشن‌های فروردینگان، اردیبهشتگان، خردادگان، شهریورگان، مهرگان و...؛ از جشن‌های سالیانه به شش گاهنبار، قدمت و روش برگزاری و فایده‌های آن‌ها و...؛ و از جشن‌های متفرقه به جشن نوروز، زاد روز زرتشت (ششم فرروردین: خرداد روز)، روزهای سوگواری‌های عمومی و نمازهای ویژه جشن‌ها و سوگواری‌ها اشاره کرده و به توضیح و شرح هر کدام پرداخته است.

منابع مقاله

شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، کتاب‌شناسی توصیفی ادیان (دفتر چهارم: ادیان ایران باستان)، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1396.