كلمة الامام المهدى علیه‌السلام
اين کتاب ارزشمند، مجموعه ای از سخنان حضرت امام مهدی عجل‌الله‌فرجه‌الشریف است که محصول تلاش چندين ساله آيت‌اللّه شهيد سيّد حسن شيرازى(ره) است كه در 3 جلد تنظيم شده است.
| كلمة الامام المهدى علیه‌السلام | |
|---|---|
J1.jpg) | |
| پدیدآوران | شيرازي، حسن (نویسنده)
[[]] (محقق) [[]] (مترجم) |
| ناشر | رشيد |
| مکان نشر | قم |
| سال نشر | ۱۴۲۶ق = ۱۳۸۴ش |
| شابک | 964-96429-2-7 |
| کد کنگره | BP۵۱ /ش۸۵ك۸ |
جلد اوّل اين مجموعه به توقيعات آن حضرت اختصاص دارد، جلد دوم، ادعيّه و زيارات آن حضرت را دربرمی‌گيرد و جلد سوم، به بيانات آن وجود شريف میپردازد.
از آنجا كه جمعآورى و احصاء مجموعه بيانات و كلمات حضرت صاحب الامر(ع) مستلزم فرصت كافى و تحقيق گسترده و شافى بوده و مؤلّف شهيد در سالهاى پايانى عمر شريف خود به اين مهم دست يازيده، بنابراين نواقصى در بخشهايى از اين مجموعه راه يافته بود كه با همّت ستودنى مصحّح محترم و تحقيق و تتّبع تداركشده وى، مرتفع گرديده است.
مصحّح كتاب، رنج فراوانى را بر خود هموار كرده و با پژوهشهاى خود به توقيعات ديگرى دست يافته و آنها را به صورت استدارك در پايان كتاب تحت عنوان «مستدرك توقيعات» آورده است.
اين كتاب به تنسيق و تكميل و مقابله حسن تاجرى و ترجمه سيّد حسن افتخارزاده توسط «نشر آفاق» به چاپ رسيده است. جلد اوّل اين مجموعه با پيشگفتارى از مصحّح و مقدّمهاى كوتاه از مترجم آغاز میگردد و آنگاه مؤلّف، قبل از ورود به اصل كتاب، مقدّمهاى را در حدود صد صفحه سامان می‌دهد و در آن موضوعات: تمدّن و مشكلات آن و مسئله مصلح منتظر و آفتهاى انديشه انتظار را مطرح كرده و در همين راستا به شبهات آن نيز پاسخ می‌دهد.
مؤلّف در ادامه از هنگامه ظهور، ولايت تكوينى امام و عدالت فراگير، سخن به ميان میآورد و در پى آن به ترديدهايى درباره طول عمر امام، پاسخهايى در خور می‌دهد و دامنه مقدّمه را با مباحثى درباره فايده امام غايب و فلسفه غيبت برمیچيند.
مرحوم شيرازى بعد از مقدّمه، شرح حال كوتاهى از نايبان خاصّ آن حضرت به دست می‌دهد و به دنبال آن، ديگر نمايندگان آن حضرت معرّفى میشوند و آنگاه توقيعات امام آورده میشود.[۱]
پانويس
- ↑ ر.ک: بزرگمهرنیا(ترکی)، عبدالحسن، ص90-91
منابع مقاله
- بزرگمهرنیا، عبدالحسن، مشتاقی و مهجوری، معرفی برترین‌هایی از مؤلفان و آثار مهدوی به انضمام ذکر برخی از تشرفات، تهران، موعود عصر(عج)، 1388