الأجوبة الفاضلة للأسئلة العشرة الكاملة
الأجوبة الفاضلة للأسئلة العشرة الكاملة، اثری از ابوالحسنات محمد عبدالحی لکنوی هندی (1264-1304ق)، از عالمان حدیث، تراجم و فقه، در موضوع علوم حدیث است و با تحقیق و تعلیقات عبدالفتاح ابوغده منتشر شده است.
| الأجوبة الفاضلة للأسئلة العشرة الكاملة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | لکنوی، محمد عبدالحی (نويسنده) ابوغده، عبدالفتاح (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | التعليقات الحافله علي الاجوبه الفاضلة ** و هي اجوبه جامعه محرره عهد حکم الاسناد و العمل بالحديث الضعيف و حال کتب الحديث المسنده و ما يحتج به منها و دفع تعارض اقوال المحدثين و مباحث النسخ و المجتمع و الترجيح مع تجليه دقيقه لمباحث شائکه في علوم الحديث |
| ناشر | مکتب المطبوعات الاسلامية |
| مکان نشر | مصر - قاهره |
| سال نشر | 1404ق - 1984م |
| چاپ | 2 |
| موضوع | پرسشها و پاسخها |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ل8 الف3 109 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
نوشتار حاضر مشتمل بر ده پاسخ به پرسش‌هایی است که محمدحسین بن زوق محمد هندی بطالوی (ولادت ق1256)، یکی از علمان بزرگ لاهور و معاصر نویسنده در خصوص برخی از مسائل، نظیر: حکم سند، عمل به حدیث ضعیف، وضعیت کتب حدیثی مسند، علل و انگیزه‌های تعارض اقوال محدثان و مباحث نسخ، جمع و ترجیح و تبیین دقیق مباحث پیچیده دیگر در علوم حدیث است[۱]. نویسنده نگارش این اثر را در سال یک‌هزارودویست‌ونودویک هجری قمری به اتمام رسانده است.[۲]
کتاب مشتمل بر ده سؤال و جواب است. «اسناد و مطلوب بودن آن در دین»، «صحیح یا حسن بودن احادیث سنن اربعه و نوشته‌های بیهقی، دارقطنی، حاکم و ابن ابی‌شیبه و کتب مشهور دیگر»، «جواز و عدم جواز استدلال در احکام با جمیع آنچه در کتب حدیث وجود دارد»، «کیفیت برطرف کردن تعارض میان سخنان محدثان»، «چگونگی دفع تعارض میان دو حدیث صحیح»، «مقدم داشتن جمع بر ترجیح یا ترجیح بر جمع»، «بودن یا نبودن تخریج شیخین و کثرت طرق و فقه الراوی از وجوه ترجیح»، «قبول یا عدم قبول جمع به مجرد رأی»، «عمل نکردن راوی به ظاهر روایت خویش آیا می‌تواند حجتی بر ترک روایت باشد» و «تعارض قول یا فعل صحابی با حدیث صحیح»، از مطالبی است که ضمن پرسش و پاسخ‌های یادشده به بحث گذاشته شده است.
در پایان کتاب، بحثی پیرامون عمل به حدیث ضعیف در صورت تلقی به قبول و عمل به مدلول آن ذکر شده است که سؤالی از شیخ حسین بن محسن انصاری یمانی (متوفای 1327ق) به‌همراه پاسخ آن است. این بحث در حقیقت تعلیقه‌ای از محقق بر مطالب ص 52 است که آن را در پایان کتاب آورده است[۳]. در آخر نیز استدارکاتی بر کتاب توسط محقق آمده است. محقق علاوه بر ارجاع برخی از مطالب کتاب به مصادر اصلی و اشاره به مغایرت یا تحریف کلمات متن از طریق مقابله با مصادر، در موارد ضروری، تعلیقاتی را بر برخی مطالب و مباحث کتاب همراه با ذکر مصادر در پاورقی افزوده است[۴]. وی تاریخ اتمام تعلیقات را در سال 1383ق، گفته است[۵].
پانویس
منابع مقاله
- تقدمه و متن کتاب.
- عطیه، محى‌الدین، «دليل مؤلفات الحديث الشريف المطبوعة القديمة و الحديثة»، بیروت، دارابن حزم، 1418ق، چاپ دوم.