شرح زیارت عاشورا (عزیزی تهرانی)
شرح زیارت عاشورا تألیف علی‌اصغر عزیزی تهرانی، شرحى تاريخى - سياسى بر زيارت عاشورا است كه در آن سعى شده، به ابعاد مختلف اين زيارت - به ويژه جنبه‌هاى تاريخى سياسى - توجه شود:
| شرح زیارت عاشورا (عزیزی تهرانی) | |
|---|---|
J1.jpg) | |
| پدیدآوران | عزیزی تهرانی، علی اصغر (نویسنده) |
| ناشر | انتشارات دارالصادقین |
| مکان نشر | تهران |
| سال نشر | 1376 |
| چاپ | دوم |
| موضوع | نقد و تفسیر زیارتنامه |
| کد کنگره | BP۲۷۱/۶۰۲/گ۸ |
اين زيارتنامه، منشورى است كه از هر جهت نورى از آن جلوه‌گر است، چرا كه اين صحيفه، بهانه‌اى براى بيان مختصر، اما كامل، از معارف اسلام‌شناسى، معرفت شناسى، امام‌شناسى، جامعه‌شناسى و انسان‌شناسى است. پس چنان‌كه از هدف تعليم آن مى‌توان فهميد، بايد به خواندن ظاهر اين زيارت اكتفا نكرد، بلكه به عمق معانى آن دقت نموده تا بهره لازم گرفته شود.
پس از بيان اسرار اجتماعى - سياسى اين زيارت، معارف و دقايق عرفانى زيارت عاشورا نيز مدّ نظر مؤلف بوده اما كمتر از جنبۀ مصائب ظاهرىِ عاشورا بحث شده است:
زيارت، مفسّر و مبين دعاست، به طورى كه دعا بدون زيارت، به جاى رشد و بالندگى و سازندگى فرد و اجتماع، به فريبندگى و نادانى و گمراهى بشر دعوت مى‌نمايد؛ زيرا دعاى بدون زيارت، به معناى دعاى بدون امامت است. دعاى همراه زيارت، به معناى توحيد به همراه مبارزه با تضادّ طبقاتى، مبارزه با فساد در منكرات فردى، اجتماعى و اقتصادى است.
با خواندن زيارت امام حسين(ع) و ياد او، خداى مستضعفان و محرومان و ستمديدگان تاريخ، درون انسان زنده شده و تمام كسانى كه در طول تاريخ با نام خدا و پيام‌آوران او، به استضعاف و استثمار و استبداد مردم مشغول بوده‌اند، زير سؤال مى‌روند كه چرا دم از مناجات و ارتباط با خدا زده ولى با همدستى شيطان‌ها و اطاعت نفس، به خيانت و ظلم به مردم مى‌پردازند.
فهرست عناوین کتاب:
فصل اول / زيارت و دعا: اهميت زيارت امام حسين(ع) در روايات، ثمرات اهتمام به زيارت امام حسين(ع)، آثار اجتماعى و سياسى زيارت، كربلا و انقلاب ايران، آداب زيارت امام حسين(ع)، بررسى كوتاه آداب زيارت، كيفيت و سند زيارت عاشورا، داستان در اثر خواندن زيارت عاشورا.
فصل دوم / معناى سلام، در قرآن، سلام بر امام حسين(ع)، شرح كلمه اباعبدالله(ع)، شرح جامعه شناسانۀ ثار، لعن در قرآن، شرح برائت از دشمنان اهل بيتعلیهم‌السلام و...[۱]
پانویس
- ↑ ر.ک: باقریان موحد، رضا، ص130-131
منابع مقاله
باقریان موحد، کتابشناسی زیارت، قم- ایران، نشر مشعر، 1387