شرح القصیدة المیمیة
شرح القصیده المیمیه، نوشته داود محمود بن محمد قیصری (682- 750ق) صوفی و متکلم و فیلسوف قرن هفتم و هشتم، است. کتاب از جمله شروح متعدد قیصری بر آثار عرفانی است و شرح قصیده میمیه معروف به الخمریه، اثر ابن فارض مصری است.
| شرح القصیدة المیمیة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | قیصری، داود بن محمود (نويسنده) بایراقدار، محمد (محقق) |
| ناشر | [بی نا] |
| مکان نشر | [بی جا] - [بی جا] |
| سال نشر | سده13 |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
در میان شروح متعددی که بر قصیده میمیه ابن فارض زده شده، شرح قیصری، از زیباترین شروح بر قصیده میمیه به حساب می‌آید و مؤلف آن‌را بعد از کتاب شرح فصوص الحکم و شرح تائیه ابن فارض، نوشته است. [۱]
به عقیده قیصری، شرح و بیان این قصیده، متوقف بر معرفت محبت حقیقی(که در برخی مراتبش عین حقیقت است) و اقسام و نتایج آن است. از این رو وی قبل از شرح قصیده، مقدمه‌ای را در سه بخش نوشته است که در بخش اول، حقیقت محبت و عشق و در بخش دوم اقسام آن (ذاتیه، صفاتیه، اسمائیه، آثاریه و افعالیه) و انوع مندرج تحت هر قسم، و در بخش سوم آثار و نتایج آن را بیان می‌کند.[۲]
این مقدمه همچون مقدمه وی بر شرح قصیده تائیه که به رساله فی التصوف معروف است، از اهمیتی ویژه برخوردار است به‌همین‌جهت برخی فهرست‌نویسان، آن را رساله مستقلی به حساب آورده‌اند.[۳]
مؤلف بعد از مقدمه به شرح قصیده می‌پردازد که مشتمل بر 41 بیت است و با این بیت:
| شربنا علی ذکر الحبیب مدامه | سکرنا بها من قبل ان یخلق الکریم |
شروع می‌شود.[۴]
و با این بیت:
| علی نفسه فلیبک من ضاع عمره | و لیس له فیها نصیب و لا سهم |
به پایان می‌رسد.[۵]
قیصری در این شرح در کنار تبیین محتوای ابیات، گاهی به شرح مفردات و گاهی به بیان ترکیب ابیات نیز می‌پردازد.
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب