بررسی اعتبار احادیث مرسل
بررسی اعتبار حدیث مرسل نوشته محمدحسن ربانی (متولد 1343ق)، از جهات مختلف و به شیوه استدلالی اعتبار احادیث مرسل را از دیدگاه مذهب تشیع مورد مداقّه قرار داده است.
| بررسی اعتبار احادیث مرسل | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ربانی، محمد حسن (نويسنده) دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم. شعبه خراسان (تهيه کننده) |
| ناشر | بوستان کتاب قم (انتشارات دفتر تبليغات اسلامی حوزه علميه قم) |
| مکان نشر | ایران - مشهد مقدس |
| سال نشر | 1389ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| موضوع | احادیث - نقد و تفسیر - احادیث مرسل - نقد و تفسیر - حدیث - نقد و تفسیر |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ر8ب4 111/6 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
میراث ارزشمند اهل‌بیت(ع) و سرمایه معنوی شیعه، مستند و محکم است، زیرا سند، تکیه‌گاه حدیث است و اعتبار حدیث در گرو آن است، اما درعین‌حال عده‌ای از دانشمندان بنای خود را در نوشتارهایشان بر عدم ذکر سند گذاشته بودند و گاهی سند را ذکر نمی‌کردند. حدیثی که سند آن ذکر نشود یا بخشی از آن ذکر شود یا مجمل ذکر گردد، مرسل است و حدیث مرسل در پاره‌ای موارد اعتبار دارد و در موارد دیگر، تنها شاهد و مقوی سایر روایات است. نویسنده در این نوشتار درباره حدیث مرسل و زوایای آن به تحقیق و تفحص پرداخته و پس از طرح چگونگی شناسایی حدیث مرسل، درباره اعتبار آن سخن گفته است.[۱]
مباحث در پنج فصل تنظیم شده است: سند، گونه‌های ارسال، حجیت مراسیل، ادله اعتبار و عدم اعتبار مراسیل و علل ارسال سند.
دانشمندان شیعه و اهل‌سنت درباره حجیت روایات مرسل اقوال گوناگونی دارند که همگی به سه قول باز می‌گردد: حجیت به طور مطلق، نفی به طور مطلق و تفصیل. علمای علم الحدیث و اصول در منابع مختلف این بحث را بررسی کرده‌اند. فقیهانی همانند محقق حلی، شهید ثانی و آیت‌الله خویی از مدافعان عدم اعتبار روایت مرسل هستند.[۲]
فقیهانی که قائل به اعتبار مرسلات برخی از اصحاب شده‌اند، برای آن وجوهی ذکر کرده‌اند که عمده آن‌ها به دو نکته باز می‌گردد: اول اینکه استقرائاً دانسته شده که این مشایخ بزرگوار، مثل محمد بن ابی عمیر و غیر او تنها از ثقات روایت می‌کنند و از راویان غیر ثقه روایت نمی‌کنند. دیگر آنکه کتب تراجم نیز آن‌ها را در نهایت وثاقت ستوده‌اند و گفته‌اند که آن‌ها جز از راوی ثقه روایت نمی‌کنند.[۳]
اعتبار مراسیل مشروط به این است که سند تا مشایخ صحیح و معتبر باشد، تا بتوان گفت ارسال پس از آن‌ها ضرری ندارد، نه اینکه روایت در صدر سند مرسل باشد؛ زیرا در این صورت دیگر هیچ‌گونه روایتی را نمی‌توان مردود دانست و ارسال اصلاً باعث ضعف نخواهد بود.[۴] فهرست مطالب در ابتدا و فهرست آیات، روایات، اشخاص و موضوعات در پایان کتاب آمده است.
پانویس
منابع مقاله
پیشگفتار و متن کتاب.