ابن اعلم بغدادی
ابن اعلم بغدادى، سید ابوالقاسم على بن حسن علوى حسینى (324- 375هـ.ق)، از علماى فلک و صنعت و نجوم و سیر کواکب و هندسه و موسیقى به روش فیثاغورس بود.
| ابن اعلم بغدادی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | سید ابوالقاسم على بن حسن علوى حسینى |
| ولادت | 324ق |
| رحلت | 375ق |
| اطلاعات علمی | |
| برخی آثار | زیج |
ابن اعلم به مناسبت زیج خود مشهور شد و در دربار عضدالدوله دیلمى مقام ارجمندى یافت و عضدالدوله چنان به او عقیده و دلبستگى پیدا کرد که از پیشگویی‌هاى او پیروى مىکرد و در کلیه امور از او نظر مىخواست. زیج ابن اعلم، چه در زمان خود او و چه بعد از او، مورد عمل بود.
با درگذشت عضد الدوله وضع او رو به تنزل نهاد. چون صمصام الدوله، پسر عضدالدوله، به جاى پدر نشست به او توجهى نکرد، پس او هم از خدمت آل بویه صرفنظر کرد.
تولد و وفات
ابن اعلم به سال 324 هجرى در بغداد متولد و در روز یکشنبه هشتم محرم سال 375 در محلى به نام عسیله، در راه بازگشت از حج درگذشت.
آثار
زیج او به زیج ابن الاعلم شهرت یافت. سید بن طاوس در کتاب فرج المهموم او را در عداد منجمان شیعه شمرده است[۱].
پانویس
- ↑ نعمه، عبدالله، فلاسفه شیعه، ترجمه جعفر غضبان، ص89
منابع مقاله
نعمه، عبدالله، فلاسفه شیعه، ترجمه جعفر غضبان، تهران، سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامى، جاپ یکم، 1367ش.