باجوری، ابراهیم

ابراهیم بن محمد باجُوری (یا بَیْجوری) (1198-1276ق)، عالم و نویسنده شافعی و شیخ الازهر (از سال 1263ق تا1267ق).

باجوری، ابراهیم

نام	باجوری، ابراهیم
نام‎های دیگر
نام پدر	محمد
متولد	1198ق
محل تولد	باجُور، دهکده‌ای در ایالت منوفیه مصر
رحلت	1276ق
اساتید	شیخ عبدالله شرقوی شیخ داود قلوی محمد فاضلی
برخی آثار	شرح جوهرة التوحيد ‏حاشية الإمام البيجوری علی جوهرة التوحيد
کد مؤلف	AUTHORCODE15311AUTHORCODE

ولادت

ابراهیم در 1198ق، در باجُور، دهکده‌ای در ایالت منوفیه مصر متولد شد.

تحصیلات و مشاغل

ایشان در الازهر تحصیل کرد. از اساتید ایشان می‌توان به: شیخ عبدالله شرقوی، شیخ داود قلوی، شیخ محمد فاضلی، و شیخ حسن قويسنی اشاره کرد.^[۱]. سپس در الازهر به تدریس پرداخت. در 1263ق شیخِ الازهر شد.

وفات

وی در پنجشنبه 28 ذیقعده 1276ق، درگذشت.

آثار

مشهورترین آثار او عبارتند از:

رسالة في علم التوحيد؛
المواهبُ اللَدُنيّة که شرحی بر کتاب الشمائل ترمذی است؛
حاشیه‌ای بر فتح القريب محمد بن القاسم غَزّی (متوفی 918ق)، که خود شرحی است بر التقريب (یا المختصر، غاية الاختصار) ابوشجاع احمد بن حسین اصفهانی شافعی؛
شرحی بر العقيدة الصغری یا أم‌البراهين سَنوسی؛
حاشیه‌ای بر شرح جوهرة التوحيد ابراهیم بن ابراهیم لَقانی؛
حاشیه‌ای بر شرح شِنْشَوری بر ارجوزه رَحبْی؛
حاشیه‌ای بر شرح اخضری بر کتاب خویش السُلَّم المرونق؛
شرح بر كفاية العوام استادش فَضالی؛
شرحی بر الترصيف في علم التصريف نوشته عبدالرحمن بن عیسی مرشدی؛
حاشیه‌ای بر شرح فرائد الفوائِد في الاستعارة، نوشته لیثی سمرقندی؛
شرحی بر تحریر منظومی از آجرومیه ابن آجروم؛

و...^[۲].