قرآن، کتاب اخلاق (1)

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

قرآن، کتاب اخلاق (1)، نوشته پژوهشگر معاصر، محمدتقی سبحانی‌نیا، 9 فضیلت اخلاقی (5 فضیلت اخلاقى فردى: عزّت نفس، توکّل، صبر، حیا و عفّت و 4 فضیلت اخلاقی اجتماعی: تواضع، مهربانی، خوش‌گمانی و عفو) را بر اساس ثقلین شرح داده است. این کتاب، جلد اول اثری دو جلدی است و رذائل اخلاقی در جلد دوم (که هنوز منتشر نشده است) مطرح خواهد شد.

قرآن، کتاب اخلاق (1)
قرآن، کتاب اخلاق (1)
پدیدآورانسبحانی‌نیا، محمدتقی (نويسنده)
ناشرمؤسسه علمی فرهنگی دار الحديث. سازمان چاپ و نشر
مکان نشرایران - قم
سال نشر13سده
چاپ1
زبانفارسی
تعداد جلد1
کد کنگره
/س2ق4 103/3 BP
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

هدف و روش

به گفته نویسنده، این‌ کتاب، کوششى در جهت شرح معارف اخلاقى قرآن با بهره‌گیرى از احادیث پیامبر(ص) و معارف اهل‌بیت(ع) و دیدگاه‌هاى مفسّران است و گستردگى آیات اخلاقى، نگارنده را بر آن داشت که از نظر موضوعى و انتخاب آیات، گزینشى عمل کند و در گام نخست، با تقسیم ویژگی‌ها و صفات اخلاقى به دو دسته فضایل و رذایل، ابتدا به بحث درباره برخى از مهم‌ترین فضایل اخلاقى بپردازد. او از قلمى ساده و روان استفاده کرده تا عموم جامعه بهره‌مند شوند[۱].

ساختار و محتوا

نویسنده، مباحث کتابش را در 2 فصل سامان داده است:

  1. «فضایل اخلاقى فردى»: به نظر نویسنده، اصلاح رفتار انسان با خود، بر اصلاح رفتار او در دیگر حوزه‌های رفتاری (یعنی رفتار با خدا، هم‌نوعان و طبیعت)، مقدم است[۲]. او نوشته است: انسان عفیف، چشم خود را از نگاه حرام، زبان خود را از درخواست ناپسند، شکم خود را از غذاى حرام، دست خود را از مال حرام و اندام جنسى خود را از رفتار جنسى حرام بازمى‌دارد[۳].
  2. «فضایل اخلاقى اجتماعى»: به نظر نگارنده، چهار فضیلت «فروتنى، مهربانى، خوش‌گمانى و بخشش»، از مهم‌ترین فضایل اخلاقى هستند که روابط اجتماعى انسان‌ها را به‌خوبى سامان مى‌بخشند و جامعه‌اى با بیشترین صفا و صمیمیت مى‌سازند؛ جامعه‌اى که چشمان هر بیننده‌اى را خیره مى‌سازد و زمینه شکل‌گیرى و تقویت بقیه سجایاى اخلاقى را نیز مهیا مى‌سازد[۴]. نویسنده با بیان اینکه اصل اولی در ارتباط با مؤمنان، خوش‌گمانی است[۵]، ولی در ارتباط با غیر مؤمنان یادآور شده است: خوش‌بینی به دشمن، مصداق بارزی از حماقت و سفاهت است[۶].

مآخذ نگارنده

نویسنده، برای نگارش اثر حاضر از 96 کتاب فارسی و عربی (روایی، اخلاقی، تربیتی، تفسیری، کلامی، لغوی و...) استفاده کرده است[۷].

تاریخ تألیف

هرچند زمان و مکان و سایر مشخصات پیدایش اثر حاضر تعیین نشده، ولی نویسنده مقدمه‌اش را در تاریخ تابستان 1392ش، به پایان رسانده است[۸].

پانویس

  1. ر.ک: مقدمه، ص14
  2. ر.ک: متن ‌کتاب، ص30
  3. ر.ک: همان، ص172
  4. ر.ک: همان، ص174
  5. ر.ک: همان، ص238
  6. ر.ک: همان، ص240
  7. ر.ک: همان، ص263-272
  8. ر.ک: مقدمه، ص15

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.

وابسته‌ها