فقه الإجتهاد و التقلید
فقه الاجتهاد و التقلید، تقریر درس خارج بحث اجتهاد و تقلید سيد محمدصادق حسينى روحانى (1305-1401ش)، مرجع تقلید معاصر، فقيه، اصولى، استاد حوزه علمیه قم و نویسنده مجموعه فقه اسلامی (فقه الصادق) است.
| فقه الإجتهاد و التقلید | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | روحانی، محمد صادق (نويسنده)
حسینی روحانی، هادي (مقرر) خباز قطیفی، ضیاء ( محقق و محشی) |
| عنوان‌های دیگر | اجود الامالی فی مساله جواز الامتثال الاجمالی ** الجزء المتمم لموسوعه فقه الصادق علیه السلام ** العروه الوثقی. برگزیده. شرح |
| ناشر | کلبه شروق |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1434ق |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-7255-48-6 |
| موضوع | اجتهاد و تقلید - فقه جعفری - قرن 14 - یزدی، محمد کاظم بن عبد العظیم، 1247؟ - 1338؟ق. العروه الوثقی - نقد و تفسیر |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ی4 ع402144 183/5 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
این اثر، جزء متممی برای موسوعه «فقه الصادق» است که به قلم سید هادی حسینی روحانی تقریر شده و با تحقیق و تعلیقات ضیاء سید عدنان خباز قطیفی عرضه گردیده است.
تقریر این اثر نزد مؤلف «روحانی» از اتقان بالایی برخوردار است به‌گونه‌ای که همه مباحث «عدالت» این کتاب با رضایت و تأیید او در موسوعۀ فقهی‌اش درج شده است.[۱]«فقه الصادق» یا همان موسوعه فقهی، در واقع شرحی استدلالی بر تبصرة المتعلمين مرحوم علامه حلى است که در چهل و یک جلد، به زبان عربى منتشر شده است.
مقرر، باب‌های اجتهاد، احتیاط و تقلید را با هفتاد و دو مسئله در ذیل آن‌ها به بحث گذاشته است و قطیفی نیز عبارت‌های متن را بُرش زده است و مصدرهای روایت‌ها و آرای فقیهان را بیرون آورده و نمایان کرده است. البته، او مجال کافی نیافته است تا از همه عبارت‌های متن، تحقیقات وافی انجام دهد. ازاین‌رو، برخی از تذییلات را با استفاده از دو کتاب فقهی دیگر مؤلف، «فقه الصادق» و «منهاج الفقاهه» و کتاب اصولی او «زبدة الأصول»، به انجام رسانده است. دیگر اینکه، این تذییلات را با تعلیقه‌‌های فتوایی سید صادق روحانی بر کتاب «عروة الوثقی» اثر سید محمدکاظم یزدی تزیین نموده است.[۲]
أجود الأمالی فی مسألة جواز الامتثال الإجمالی
این اثر، کاری از ضیاء سید عدنان خباز قطیفی است که آن را از تقریرات بحث‌های درس خارج «فقه الطهارة» سید محمدصادق حسينى روحانى (1305-1401ش) بیرون آورده و تدوین کرده است. بیشتر بحث‌ها از مطالبی شکل‌گرفته است که جایشان در دو موسوعۀ مشهور مؤلف، «فقه الصادق» و «زبدة الأصول» تُهی است. ازاین‌رو، متممی برای آن دو اثر به شمار می‌آید.
قطیفی دیدگاه روحانی را در باره این توافق فقیهان که «هرگاه، امکان امتثال تفصیلی در کاری وجود دارد، امتثال اجمالی بر آن کار که لازمه‌اش تکرارشدن آن است، جایز نیست» ارائه کرده است و بیشتر، نگاه او را به دیدگاه محقق نائینی و رأی شیخ انصاری در این باره منعکس کرده است.[۳]
در این اثر، دلیل‌های هشت‌گانه‌ای بر عدم جواز علم اجمالی طرح شده است. قطیفی با پرداختن به دلایل «اجماع، لزوم قصد وجه، اشتراط قصد تمییز، محذوریت به بازی گرفتن فرمان مولی، نص‌هایی که بایستگی آموختن دانش را نشان می‌دهند، سیرۀ متشرعه، رتبه‌های طولی در امتثال امر و اصالة الاشتغال»، این نتیجه را از مباحث می‌گیرد که همۀ این دلیل‌ها خالی از اشکال نیستند.[۴]
قطیفی براین تقریرات، پاورقی‌های استدلالی خودش را بر متن اثر افزوده است.[۵]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب