شاهحسین بن غیاثالدین محمد
ملک شاه حسین بن ملک غیاثالدین محمد بن ملک محمود سیستانى (978-زنده در 1036ق)، از شاهزادگان سیستان و بازمانده از سلسله عمرو لیث صفاری است
| نام | شاه حسین بن غیاثالدین محمد |
|---|---|
| نامهای دیگر | س‍ی‍س‍ت‍ان‍ی، شاهحسین بن غیاثالدین
م‍ل‍ک‌ش‍اه حسین س‍ی‍س‍ت‍ان‍ی |
| نام پدر | غیاثالدین |
| متولد | 978ق |
| محل تولد | سیستان |
| رحلت | زنده در 1036ق |
| اساتید | مولانا عبدالمومن صلحی |
| برخی آثار | احیاء الملوک |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04120AUTHORCODE |
ولادت
وی متولد ۹۷۸ق در سیستان می‌باشد.
اساتید
ملک شاه حسین قرائت قرآن را نزد مولانا عبدالمومن صلحی و احکام را نزد شیخ کلب‌على جزایرى فرا گرفت و الفیه و جعفریه و برخى از کتب فقهى را نزد شیخ محمّد مؤمن آموخت. صرف و نحو و منطق را نزد سید امیر ضیاءالدین محمّد و سید طباطبائى زوارهاى تعلیم یافت.
ملک شاه حسین علاوه بر زبان فارسى و عربى به زبان پهلوى نیز آشنایى داشت. وى طبع شعر نیز داشت و اشعارى سروده که به یک رباعى از او اکتفا مىکنیم:
| از آه به سینه شعله اندوختهایم | ز آن شعله متاع عافیت سوختهایم | |
| نه بیم ز دوزخ نه تمناى بهشت | از هرچه جز اوست دیده بر دوخته‌ایم |
پس از آن، مدتى را در دربار شاه عباس اول به سر برد.
وفات
از تاریخ وفات او اطلاعات دقیقى در دست نیست ولى مسلم است که تا سال 1036ق در قید حیات بوده است.
آثار
آثار و نوشته هاى ملک شاه حسین به شرح زیر مىباشد:
- احیاء الملوک در تاریخ سیستان از باستان تا سال 1028ق
- تحفة الحرمین که شرح مسافرت او به مکه است.
- تذکرة خیر البیان
- کتاب مهر و وفا. (که در جواب نل و دمن شیخ فیض گفته است)
منابع مقاله