شرح الآجرومية في علم العربية
شرح الآجُرومية في علم العربية، نوشته فقیه و نحوی مصری مالکی، علی بن عبدالله سُنهُوری (814-889ق)، آموزش یک دوره نحو زبان عربی بر اساس کتاب المقدمة الآجرومية في مبادئ علم العربية، از آثار نحوی شهیر، ابن آجُرُّوم (672-723ق) است.
شرح الآجرومية في علم العربية | |
---|---|
پدیدآوران | سنهوري، علي بن عبد الله (نويسنده) شرف، محمد خلیل عبد العزیز (محقق و مصحح) |
ناشر | دار السلام |
مکان نشر | مصر - اسکندریه ** مصر - قاهره |
سال نشر | 1427ق - 2006م |
چاپ | 1 |
شابک | - |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 2 |
کد کنگره | /الف2 الف3025 6151 PJ |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ساختار و محتوا
در این کتاب، توضیحات شارح با شیوه شرح غیر مزجی بهترتیب مطالب متن الآجرومية بیان شده است. مسائل نحوی گوناگون از جمله، کلام و اجزای آن، اسم، حروف جرّ، حروف قسم، نون تأکید ثقیله و خفیفه، فعل، توابع و اضافه از موضوعات مورد بحث کتاب حاضر است.
منابع شرح
شارح از منابع فراوانی استفاده کرده است:
- کتابهای نحویان قدیم و جدید؛
- کتابهای ابن مالک، ابن حاجب، ابوحیان، ابن هشام، رضیّ، ابن ناظم و بهخصوص ابن عقیل؛
- فرهنگ و معلومات فقهی و کلامی خودش (سُنهُوری)[۱].
ارزش شرح
این شرح بهخاطر جهات ذیل، از جامعترین شرحهای الآجرومية است:
- پُرباری موضوعاتش؛
- استناد بسیار به شواهد قرآنی؛
- آوردن احادیث فراوان نبوی؛
- شواهد شعری بسیار؛
- نقل بسیاری از سخنان مأثور از عرب؛
- جمع کردن آرای متعدد از نحویان متقدم و متأخر[۲].
روش سنهوری
برخی از ویژگیهای روش شارح در این اثر عبارت است از:
- شارح، با شیوه «قالَ... أقولُ»، متن آجرومیه را جداگانه آورده و بعد به شرحش پرداخته است.
- در مواردی مانند «لدی»، «لعلّ» و «حاشا»، سنهوری افزون بر نحو، به بحث لغوی و صرفی نیز پرداخته است.
- شارح با کمترین مناسبت وارد بحثی کامل در آن موضوع میشود؛ مثلا هنگام سخن از علامات اسم، وارد مبحث حروف جرّ شده و معانی این حروف را بههمراه بیان اختلافات اندیشمندان مطرح کرده است.
- در بسیاری از ابواب نحوی به نظر ابن مالک و ابن حاجب اعتماد کرده و تعاریف ابن حاجب را آورده است[۳].
گرایش نحوی
از مباحث این شرح آشکار میشود که سُنهُوری در مسائل نحوی گرایش به شیوه بصریان دارد و در مباحث اختلافی، نظر نحویان بصره را بر نظر نحویان کوفه ترجیح میدهد[۴] و بهعنوان مثال «نِعمَ و بِئسَ» را فعل جامد ماضی میداند، نه اسم[۵].
مآخذ تحقیق
محمدخلیل عبدالعزیز شرف، برای تصحیح کتاب حاضر از 338 منبع به زبان عربی (3 نسخه خطی و 335 کتاب چاپی) استفاده کرده است[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.