نهضت حدیثی شیخ بهایی

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

نهضت حدیثی شیخ بهایی، عنوان کتابی است از محمدحسن ربانی بیرجندی، پیرامون نهضت بزرگی که جناب شیخ بهایی در زمینه حدیث پدید آورد و توجه عالمان اصفهان را به حدیث و شرح آن برانگیخت.

نهضت حدیثی شیخ بهایی
نهضت حدیثی شیخ بهایی
پدیدآورانربانی، محمد حسن (نويسنده)
ناشرآستان قدس رضوی. بنياد پژوهشهای اسلامى
مکان نشرایران - مشهد مقدس
سال نشر1397ش
چاپ1
شابک978-600-06-0205-5
زبانفارسی
تعداد جلد1
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

شیخ بهایى از زمره شخصیت‌هاى حوزه فلسفه اصفهان است. از ویژگى‌هاى این حوزه توجه فیلسوفانش به تفسیر روایات اهل‌بیت(ع) بود. نگرش این فیلسوفان وراى آنچه بود که ظاهربینان و اهل حدیث نسبت به روایات دریافته بودند. گرایش فلسفى حوزه اصفهان بر پایه حکمت متعالیه استوار شده که اساس آن پیوند میان حکمت، عرفان و قرآن است[۱].

در تعبیرها و کلام شیخ بهایى نوعى گرایش به اشراق مشهود است. شیخ بهایى علوم ظاهرى را به چشم قیل و قال نگریسته و آن‌ها را براى نیل به کمال ناقص شمرده است. بااین‌حال، در کنار تمایل به عرفان اسلامى، وظیفه شرعى خود را به‌عنوان یک مجتهد و شیخ‌الاسلام به‌نیکى انجام داده است. بعضى از عالمان شیعه از تسامح شیخ در برخورد با مذاهب دیگر ایراد گرفته و در توثیق او تردید کرده‌اند، ولى آنچه مسلّم است وى فقیه معتدلى بوده و به شیوه قدما به اقوال و آثار عامه نظر داشته است. شیخ بهایى در حل مسائل فقهى از ریاضى به‌نحو مطلوبى استفاده نموده و در کتاب کشکول نیز شمارى از مسائل ریاضى و هندسى را طرح کرده است[۲].

محورى‌ترین درس شیخ بهایی، حدیث و مهم‌ترین کتاب‌هایش در این زمینه بود. او در آغاز قرن یازدهم با تألیف چند کتاب درباره فقه الحدیث، توجه عالمان اصفهان را به حدیث و شرح آن برانگیخت و پس از وى، اصفهان تا دو قرن مرکز شرح و تفسیر حدیث بود. شیخ بهایى دورى فقیهان را از متون روایى و توجه بیش از حد آنان را به مباحث اصولى و عبارت‌هاى اصولیان دیده و احساس خطر کرده بود؛ به این سبب در سه رشته از علوم حدیث، یعنی فقه الحدیث، رجال الحدیث و درایة الحدیث، تألیفات قابل اعتنایى از خود برجاى گذاشت. او بسیارى از کتاب‌هاى حدیثى را تدریس کرده و از شاگردانش می‌خواست احکام مستفاد از احادیث را استخراج کنند. توجه شیخ بهایى به حدیث موجب شد تا یک نهضت حدیثى در حوزه‌هاى علمیه شیعه به ‌وجود آید[۳].

پانویس

  1. ر.ک: سخن ناشر، ص12
  2. ر.ک: همان، ص12-14
  3. ر.ک: همان، ص14-15

منابع مقاله

سخن ناشر.

وابسته‌ها