تفسیر موضوعی در مثنوی معنوی
تفسیر موضوعی مثنوی معنوی شرح و تفسیری است موضوعی بر «مثنوی معنوی» جلالالدین محمد بلخى (604- 672ق)، معروف به مولانا، که با قلمی ساده و روان، توسط قادر فاضلی به نگارش درآمده است.
تفسیر موضوعی در مثنوی معنوی | |
---|---|
پدیدآوران | فاضلی، قادر (نويسنده) |
عنوانهای دیگر | مثنوی. شرح |
ناشر | اطلاعات |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1386ش |
چاپ | 1 |
شابک | 978-964-423-664-8 |
موضوع | شعر فارسی - قرن 7ق. - تاریخ و نقد - مولوی، جلال الدین محمد بن محمد، 604 - 672ق. مثنوی - نقد و تفسیر - مولوی، جلال الدین محمد بن محمد، 604 - 672ق. مثنوی - کشف الابیات |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /ف2ت7 5301 PIR |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
روش نویسنده در این شرح، تفسير مثنوى به مثنوى است. در اين روش سعى شده است تا موضوعات مورد بحث با توجه به نظرات مولوى در سراسر مثنوى، شرح و تفسير شود. بدينجهت از بيان نظرات دانشمندان و عرفاى ديگر و حتى از ذکر نظرات خود مولوى در آثار ديگرش، پرهيز شده است[۱].
اتخاذ اين شيوه توسط نویسنده، به چند دليل است:
- چون غرض، آگاهى بيشتر از افکار مولوى در مثنوى است، بدينجهت خوانندهاى که مىخواهد مثنوىشناس باشد، بايد در محيط مثنوى باقى مانده و نبايد با ذکر افکار ديگران او را از محيط مثنوى خارج ساخت.
- تفسير تطبيقى که در آن افکار مولوى با نظرات ساير دانشمندان و عارفان مقايسه و تطبيق مىگردد، علاوه بر اينکه زمان بسيار زيادى مىطلبد، احاطه کامل و جامع و عميقى لازم دارد تا مفسر بتواند از عهده اين کار برآيد که با توجه به وجود چنین تفسیری از علامه جعفری، از اعمال این روش، خودداری شده است.
- بهترين مفسر مثنوى خود مولوى است. وى موضوعات اساسى را در جاهاى مختلف کتابش به گونههاى متفاوت بيان کرده است. لازمه دسترسى به نکات تفسيرى مولانا احاطه به مثنوى و طبقهبندى موضوعات مطروحه در آن است. ازاینرو، نویسنده اثر حاضر، قبل از اقدام به تفسير مثنوى، آن را موضوعبندى کرده و قريب به 1400 موضوع را استخراج نموده و اشعار مربوط به هر موضوعى را تحت عنوان آن ذکر نموده است. بدينجهت هنگام تفسير هر يک از موضوعات، تمام ابيات مربوط به آن را پيشرو داشته و با توجه به همه آنها به شرح و تفسير پرداخته است؛ مثلاً در موضوع جبر و اختیار، هر شعر مربوط به آن را ذیل موضوع جبر و اختیار آورده است و با توجه به همه آنها و با در کنار هم قرار دادن حالات و موقعیتهای مختلف در بیان هر موضوع در ضمن قصههای مثنوی، به شرح افکار وی پرداخته است[۲].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.