شاذلی، ابوالحسن
ابوالحسن علی بن عبدالله بن عبدالجبار شاذلی مغربی (519-656ق)، زاهدی نابینا، قطب اول و مؤسس فرقه شاذلیه اهل تصوف است.
| شاذلی، ابوالحسن | |
|---|---|
 مرقد و بارگاه ابوالحسن شاذلی در حمیتره مصر | |
| نام کامل | ابوالحسن شاذلی |
| نام پدر | عبدالله |
| ولادت | 519ق |
| محل تولد | منطقه غماره در نزدیکی سبته، شمال کشور مراکش |
| محل زندگی |  مراکش |
| رحلت | 656ق |
| مدفن | حمیتره (صعید مصر) |
| دین | اسلام |
| مذهب | اهل سنت |
| پیشه | مؤسس فرقه شاذلیه |
ولادت
او در سال 519ق در منطقه غماره در نزدیکی سبته در شمال کشور مراکش به دنیا آمد. نسب او با چندین واسطه به امام حسن مجتبی برمی‌گردد.
تحصیلات
پس از آنکه به سن رشد رسید، به منطقه شاذله در کشور تونس رفت و سالیان زیادی در آنجا مشغول تحصیل و تعلیم و تهذیب نفس گردید و بر این اساس، به «شاذلی» معروف شد.
وی با اینکه نابینا بود، دروس اسلامی را تا مراحل عالی گذراند و چندین مرتبه به حج مشرف شد.
ابوالحسن شاذلی در منطقه شاذله، بسیار مورد اذیت و آزار قرار می‌گرفت، به‌طوری‌که عرصه بر وی تنگ شد و تصمیم گرفت همراه با تعدادی از مریدانش شاذله را به قصد اسکندریه مصر ترک کند.
برخی بر این باورند که شاذلی از طرف دولت وقت به اسکندریه تبعید شده است. درهرصورت، وقتی وارد اسکندریه شد، مورد استقبال مردم قرار گرفت و به‌خاطر روحیه معنوی و اخلاقی‌اش هر روز به جمع مریدانش افزوده می‌شد. مردم با دیدن کرامات زیاد از شیخ، هر روز ارادتشان به او افزوده می‌شد و به‌مرور زمان صاحب طریق و خرقه گردید.
ابوالحسن شاذلی خرقه تصوف را از چند نفر دریافت کرده است، که یکی از آنان، شیخ ابوالفتح واسطی الرفاعی است. رفاعی از عبدالسلام بن مشیش الشریف الحسنی اجازه گرفته است. پس از کسب اجازه و تلبس به خرقه، شاذلی توانست با سیر و سلوک و تحمل ریاضت‌ها، خود صاحب خرقه و مؤسس طریقه جدیدی به نام طریقه شاذلیه شود.
سند طریقه شاذلیه از چند طریق به علی بن ابی‌طالب(ع) می‌رسد[۱].
وفات
شیخ شاذلی در سال 656ق در راه رفتن به حج، در صحراى عیذاب در مصر درگذشت و در نزدیکى همان وادى در حمیتره (صعید مصر) به خاک سپرده شد و قبر او زیارتگاه اهل طریقت شاذلیه گردید[۲].
پانویس
- ↑ ر.ک: شاهدی، سید محمد
- ↑ ر.ک: پایگاه اسلام کوئیست