نجف، محمدطه
محمدطه نجف (1241-1323ق)، عالم دينى، فقيه شيعى، اصولى، رجالى، مدرس، زاهد، عابد و شاعر، مجتهد، مرجع تقلید، از شاگردان شیخ مرتضی انصاری، او پس از درگذشت میرزاى شیرازى، عهده‌دار مرجعیت شیعیان شد.
| نام | نجفی، محمد طه بن مهدی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | شیخ مهدی |
| متولد | 1241ق |
| محل تولد | نجف اشرف |
| رحلت | ۱۳ شوال ۱۳۲۳ق برابر با ۲۰ آذر ۱۲۸۴ش |
| اساتید | عبدالرضا طفيلى |
| برخی آثار | تعليقة علی معالم الأصول (نجفي) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE09212AUTHORCODE |
ولادت
محمد طه فرزند مهدى فرزند محمدرضا فرزند محمد فرزند مقدس فرزند حاج نجف تبریزى حکم آبادى، در سال 1241ق، در نجف اشرف ديده به جهان گشود و پدرش شیخ مهدی و مادرش دختر شیخ حسین نجف بودند. خاندان نجف معروف به آل نجف از خانواده‌های مشهور در نجف هستند که اصالتاً تبریزی بوده و در قرن یازدهم هجری، حاج نجف بنیان‌گذار آن از تبریز به نجف مهاجرت کرد.
تحصیلات
مقدمات را از شيخ عبدالرضا طفيلى و دايى‌اش، شيخ جواد، فراگرفت.
وى، در محضر شيخ محسن خنفر، شيخ مرتضى انصارى، سيد حسين كوه‌كمرى و سيد حسين بحر العلوم تلمذ نمود و از شيخ ابوالحسن على بن خليل رازى اجازه روايت گرفت.
شاگردان
- سيد محمد سعيد حبوبى؛
- علامه سيد محسن امين؛
- شيخ على جواهرى؛
- شيخ حسن، فرزند شيخ محمدحسن صاحب جواهر؛
- سيد مهدى حكيم؛
- سيد محمد كاشى حائرى؛
- سيد عدنان بحرانى؛
و...
وى، پس از درگذشت ميرزاى شيرازى، عهده‌دار مرجعيت شیعیان شد. او به خوبى شعر مى‌سرود و قصايدى در مدح پيامبر(ص) و اميرالمؤمنين(ع) از وى باقى مانده است.
ايشان، در اواخر عمر، بينايى‌اش را از دست داد.
وفات
در ۱۳ شوال ۱۳۲۳ق برابر با ۲۰ آذر ۱۲۸۴ش، در نجف اشرف، درگذشت میرزا حسین خلیلی بر پیکرش نماز خواند و در حجره‌اى در نزديكى صحن مطهر، به خاک سپرده شد.
آثار
- الانصاف فى تحقيق مسائل الخلاف؛
- حاشيه بر الجواهر در فقه؛
- اتقان المقال فى احوال الرجال(در شرح حال رجال حديث كه در ابتدا، نام آن، «احياء الموات فى اسماء الرواة» بود)؛
- الفوائد السنية(حاشيه بر فرائد الاصول شيخ انصارى)؛
- غناء المخلصين؛
- حاشيه بر المعالم؛
- شرح منظومه بحر العلوم؛
- كشف الحجاب فى استصحاب الكرّ و مطلق الاستصحاب؛
- كشف الاستار عن حكم الخارج عن دار الاقامة فى الاسفار.