رافعی قزوینی، عبدالکریم بن محمد
عبدالکریم بن محمد رافعى قزوینى (557-623ق)، مشهور به امام‌الدین یا امام رافعى، مورخ، شاعر، محدث و فقیه شافعى،
| نام | رافعی قزوینی، عبدالکریم بن محمد |
|---|---|
| نامهای دیگر | امام رافعی، عبدالکریم بن محمد
رافعی، اب‍وال‍ق‍اس‍م عبدالکریم بن محمد |
| نام پدر | محمد |
| متولد | 555 یا 557ق |
| محل تولد | |
| رحلت | 623ق |
| اساتید | منتجب‌الدین قمى |
| برخی آثار | المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر للرافعی
فهرست اسماء الرجال |
| کد مؤلف | AUTHORCODE05258AUTHORCODE |
ولادت
در سال 555 یا 557ق دیده به جهان گشود.
تحصیلات
محل تولد وى مشخص نیست. او از شاگردان منتجب‌الدین قمى بود. در جامع قزوین حوزه تفسیر و حدیث داشت. او از حامد بن محمود خطیب رازى، ابوالخیر طالقانى، ابوالکرام همدانى، على بن عبیدالله رازى، و عبدالعزیز خلیلى روایت کرده است.
حافظ عبدالعظیم از وى روایت کرده و ابوالثنا محمود طاووسى از وى اجازه روایت گرفته است. ابن صلاح گوید که در بلاد عجم ذوفنونى یگانه بود و او را از علماى عاملین شمرده‌اند.
وى قریحه شعرى نیز داشت و اشعارى از او برجا مانده است.
وفات
در سال 623ق در قزوین درگذشت و همان جا دفن شد. صاحب «ریاض العارفین» وى را تحت عنوان رافعى نیشابورى و پدر وى، ابوسعید را تحت عنوان رافعى قزوینى آورده‌اند.
آثار
از جمله آثار اوست:
التّدوین فی اخبار قزوین.
- «الفتح العزیز» شرحى وسیع بر کتاب «الوجیز» غزالى در فروع، در 16 جلد و جزئى از آن به نام «التذنیب»، که فوائدى بر «الوجیز» است.
- «المحرّر»، در فروع فقه شافعى.
- شرح مسند شافعى.
- الامالی الشارحة علی مفردات الفاتحة.