دیلمی، حسن بن محمد

نام	دیلمی، حسن بن محمد
نام های دیگر	دیلمی، ابومحمد حسن
نام پدر
متولد
محل تولد
رحلت	841 هـ.ق
اساتید
برخی آثار
کد مولف	AUTHORCODE1397AUTHORCODE

ولادت

تاريخ ولادت ابو محمد، حسن بن ابى الحسن ديلمى دقيقا مشخص نشده، اما به طور حتم، از علماى قرن هشتم هجرى است.

بعضى نام او را چنين گفته‌اند: حسن بن ابى الحسن بن محمد ديلمى، كه محمد نام جد آن بزرگوار است. بعضى ديگر گفته‌اند: حسن بن ابى الحسن، محمد ديلمى كه محمد را نام پدر او دانسته‌اند و كنيه‌اش را ابو الحسن.

صاحبان تراجم و علماى رجال پيرامون اين مسئله بسيار بحث و مناظره كرده‌اند.

اما گذشته از تمام بحث‌ها نظريه صحيح اين است كه: «محمد» نام جد آن بزرگوار است نه پدر او و صحيح اين است: حسن بن ابى الحسن بن محمد ديلمى.

دليل ما بر اين مدعا آن است كه مصنف در كتاب شريف اعلام الدين، ص 97 مى‌فرمايد: «يقول العبد الفقير إلى رحمة الله و عفوه، الحسن بن على بن محمد بن الديلمى تغمده اللّه برحمته و مسامحته و غفرانه، جامع هذا المجموع...»

از اين عبارت به وضوح پيدا است كه نام او حسن، نام پدر او على، و نام جد او محمد است و كنيۀ ابو الحسن كنيۀ رايج براى نام على است نه محمد.

مقام علمى

براى درك مقام علمى هر كس،بايد نظرى به كلمات بزرگان معاصر و متأخر از او انداخت و ديد كه آنها چگونه شخص مورد نظر را معرفى كرده‌اند.

با نگاهى اجمالى به كلمات بزرگان پيرامون ديلمى صفاتى همچون: عارف، عالم، محدث، كامل، وجه من كبار اصحابنا فى الفقه و الحديث و العرفان و المغازى و السير و... را در وصف او مى‌بينيم.

از حيث اعتماد و وثاقت هم، همين بس كه علامه مجلسى رحمه الله كتاب شريف اعلام الدين و ارشاد القلوب را از آن بزرگوار در بحار الانوار نقل كرده.

صاحب وسائل الشيعه نيز، بسيار از كتابهاى او نقل مى‌كند و اين به خاطر اعتماد بزرگان به وثاقت او و مقام علمى و تقواى آن بزرگ مرد عرصۀ علم و تقوا است.

پس به اعتراف جميع بزرگانى كه نامى از ديلمى برده‌اند، او از بزرگان اصحاب اماميه در علوم مختلف، خصوصا فقه و حديث و عرفان است.

طبقه

در مورد طبقۀ حسن بن على ديلمى نيز، مانند سال ولادت او اختلاف فراوانى است به طورى كه بعضى او را از علماى قرن پنجم دانسته‌اند و بعضى تا قرن نهم را ذكر كرده‌اند.

با قطع نظر از تمام اقوال كه در كتب تراجم به صورت مبسوط ذكر شده، نتيجه‌اى كه در چند جمله خلاصه، به عنوان نظر نهايى مى‌توان قبول كرد آن است كه:

با توجه به نقل ديلمى از ورام بن ابى فراس، متوفاى 605 هجرى، در جلد اول كتاب؛ و نقل او از كتاب شريف الألفين علامه حلى، متوفاى 726 هجرى، در جلد دوم كتاب ارشاد القلوب؛ روشن مى‌شود كه حسن بن على ديلمى متأخر از آن دو بزرگوار است.

همچنين ابن فهد حلى متوفاى 841 هجرى در «عدة الداعى» از ديلمى مطلب نقل مى‌كند.

از اين توضيحات نتيجه مى‌گيريم كه: دوران زندگى حسن بن ابى الحسن ديلمى قطعا بين سال‌هاى 726 تا قبل از 841 بوده است (البته ممكن است چند سال تفاوت وجود داشته باشد).

با اين بيان، نيازى به بحث‌هاى طولانى ذكر شده در كتب تراجم و رجال وجود ندارد.

تأليفات

1 - ارشاد القلوب الى الصواب: اين كتاب معروف‌ترين كتاب ديلمى است و در دو جزء تأليف شده، جزء اول در مواعظ و حكمت‌هاى قرآن و سنت و جزء دوم در مناقب امير المؤمنين على عليه السلام و ائمه طاهرين عليهم السلام.

ارشاد القلوب بارها در ايران و نجف چاپ شده است اما چاپ موجود در برنامه، بدون مقدمه و تحقيق و فهرست‌هاى لازم است. ان شاء الله بزودى به بهترين وجه تجديد چاپ شود، چرا كه كتابى بسيار ارزشمند در اخلاق و مواعظ است.

2 - غرر الأخبار و درر الآثار: در مناقب اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام.

اين كتاب ظاهرا هنوز چاپ نشده و به صورت خطى در كتابخانه ملى موجود است.

3 - اعلام الدين في صفات المؤمنين: از كتابهاى مهم ديلمى، و شامل مواعظ بلند اخلاقى است و در آن بحث‌هاى كلام، تفسير، مواعظ، ادعيه، صفات حسنه و رذائل اخلاق و بحث‌هاى متنوع و فراوان ديگرى از كلام معصومين عليهم السلام نقل كرده است.

اين كتاب در 530 صفحه و با تحقيق و مقدمۀ خوبى به چاپ رسيده است.

4 - الأربعون حديثا: كتابى است كه چاپ نشده و نسخۀ آن هم يافت نمى‌شود.

از بين كتب فوق، كتاب ارشاد القلوب و اعلام الدين از جمله مآخذ بحار الانوار هستند و علامه مجلسى بسيار در بحار از آنها نقل كرده است.