نامه‌ها و منشآت جامی
نامه‌ها و منشآت جامی مجموعه‌ای است از نامه‌ها و مکاتبات نورالدین عبدالرحمان بن احمد جامی (817- 898ق) با افراد مختلف که با مقدمه و تصحیح عصام‌الدین اورون بایف و اسرار رحمانوف به چاپ رسیده است.
| نامه‌ها و منشآت جامی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | جامی، عبدالرحمن بن احمد (نویسنده)
اورونبايف، عصام‌الدين (مصصح و مقدمه نویس) رحمانوف، اسرار (مصصح و مقدمه نویس) دفتر نشر ميراث مکتوب (مترجم) |
| ناشر | میراث مکتوب |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1378ش |
| چاپ | یکم |
| شابک | 964-6781-31-4 |
| موضوع | نامه‌های فارسی - قرن 9ق.، نثر فارسی - قرن 9ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /آ14 / 5691 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
نامه‌های جامی را می‌توان به گروه بزرگ، تقسیم کرد:
- نامه‌هایی که در مرکز مسائل خصوصی و خانوادگی و جداگانه قرار دارند.
- نامه‌هایی که موضوعات اجتماعی و فرهنگی را دربر کرده‌اند.
میان گروه نخست نیز نامه‌هایی هستند که به حادثات مهم سیاسی و تاریخی و فرهنگی اشارت می‌کنند. بنابر همین، ضروری است که نامه‌های جامی، صرف‌نظر از منسوبیتشان به این یا آن گروه، به عنوان سند مهم تاریخی، ارزیابی شوند[۱].
نامه‌های جامی مانند هر منشآت دیگر، ویژگی‌هایی دارد، چنانچه ایجاز در اخبار، کنایاتی که تنها به نویسنده یا گیرنده معلومند، پوشیده بیانی‌های انتقادی، معانی آرایی برای مخاطب و امثال اینها. از سوی دیگر، بیشتر نامه‌های جامی «یک طرفه‌اند»، یعنی یا به عنوان «پاسخ» نوشته شده‌اند و یا نامه «نخست» است و پاسخ ندارد. از همین سبب، برای روشن کردن نکته‌هایی از نامه‌های جامی، به مطالعه دیگر آثار وی و معاصرانش و همچنین تألیفات پژوهشگران بعدی نیاز پیش می‌آید[۲].
بالاترین ارزش نامه‌های جامی، این است که پاره‌ای از زندگی خود او را روشن می‌نماید و برای شناخت دقیق‌تر معاصرانش مانند علیشیرنوایی، خواجه عبیدالله، حسین بایقرا، علی قوشچی و دیگران کمک می‌کند[۳].
نامه‌های جامی، به ویژه آنهایی که به خط خود وی دسترس شده‌اند، نشان می‌دهند که وی شخصیت برجسته ادبی، روحانی و سیاسی زمان خود بوده و به خوبی تصور می‌شود که وی آبروی و نفوذ بالایی داشته است و از این آبرو و نفوذ، برای دفاع از داد و راستی، برای امنیت کشور و رفاه مردم، استفاده می‌کرده است. از نامه‌های او به طور قطع ثابت می‌شود که وی کوشیده است تا علیشیرنوایی در منصب دولتی باشد. این تلاش وی، به طوری که از نامه‌های او معلوم است، به خاطر بهبودی وضع مردم و کشور بوده است[۴]. وی در نامه‌های می‌کوشد احوال بد مردم و به ویژه مردمان کم‌نوا و بی‌نوا که زیر فشار ثروتمندان قرار دارند را به سمع پادشاه برساند[۵].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.