منازل السائرين
منازل السائرین اثر علی شیروانی، شرحی است فارسی بر کتاب «منازل السائرین» نوشته ابواسماعيل، عبدالله بن ابى‌منصور انصارى (398- 481ق).
| منازل السائرين | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | انصاری، عبد الله بن محمد (نويسنده) شیروانی، علی (گردآورنده و مقدمه نویس) |
| سال نشر | 1417ق |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| موضوع | تصوف - متون قدیمی تا قرن 14 - عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /الف8م8 1376 282/6 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
«منازل السائرین» مهمترین اثر خواجه عبدالله انصاری است که در موضوع تصوف، نوشته شده است. خواجه انصاری در این کتاب، حاصل سالیان دراز سیر و سلوک و تحقیق و تجربه و وعظ و موعظه و درس و بحث را در قالب زیباترین عبارات، در اختیار مشتاقان قرار داده است[۱]. شیخ در این کتاب، مقامات و منازل را در ده بخش قرار داده است که بیانگر اصول و امهاتند و از بدایات آغاز می‌شود و به نهایات، پایان می‌یابد و هر یک از بخش‌ها، خود دارای ده باب است و بدینسان، کتاب در مجموع، مشتمل بر صد باب می‌باشد. مطالب هر یک از این ابواب، به نوبه خود در سه درجه تنظیم شده است: درجه عامه، سالک و محقق[۲]. این کتاب که دریایی از معارف را در قالب عباراتی موجز و زیبا، به سلک درآورده است، متنی متین و استوار دارد که همواره مورد توجه علاقمندان عرفان و سیر و سلوک بوده و به عنوان کتاب درسی، در این زمینه تدریس می‌شده است. یکی از نشانه‌های اهتمام بزرگان عرفان و تصوف به این کتاب، شروح متعددی است که بر آن نوشته شده[۳] که اثر حاضر، از جمله آنها می‌باشد.
این شرح، به زبان فارسی و به صورت مزجی نوشته شده است[۴]. اساس کار شارح در این شرح، مکتوب عبدالرزاق کاشانی بوده است و مطالب، عمدتا از همان کتاب اخذ شده است. البته شارح در کنار آن، به شرح تلمسانی نیز توجه کرده و از آن نیز در فهم کلمات شیخ، استمداد نموده است. با مقایسه اجمالی میان این دو شرح، دانسته می‌شود که کاشانی نیز در نگارش شرح خود، کمال استفاده را از شرح تلمسانی برده و بسیاری از مطالب را بعینه از شرح تلمسانی اخذ کرده است و در پاره‌ای موارد نیز میان آن دو، اختلاف نظر وجود دارد، علاوه بر نکات دقیق فراوانی که عبدالرزاق در شرح خود آورده و خبر از در شرح تلمسانی نیست[۵].
در پاره‌ای موارد که لازم می‌نمود، شارح متن شرح عبدالرزاق و یا تلمسانی را در پاورقی آورده تا خواننده با مطالعه متن کلام ایشان، بتواند بهتر به مراد دست یابد و نیز نظرات خاصی که شارح در برخی از قسمت‌ها داشته، در پاورقی بیان شده است. در عین حال، سعی شده است آنچه در متن می‌آید، تمام موافق با شرح عبدالرزاق کاشانی باشد، مگر در برخی موارد و در این موارد نیز سعی شده است در پاورقی، نظر خاص عبدالرزاق بیان شود[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.