ابن شاذان، فضل بن شاذان
ولادت
«فضل بن شاذان» ابو محمد فضل بن شاذان بن خليل ازدى نيشابورى،متكلم و فقيه امامى است كه دراواخر قرن دوم در نيشابور متولد شد.
کسب علم و دانش
پس از وفات هارون عباسى با پدرش شاذان بن خليل كه خود از محدثان اماميه به شمار مى‌آمد به بغداد رفت و به آموختن قرآن پرداخت.
در بغداد از محضر علمى محمد بن ابى عمير بهره برد، سپس به كوفه رفته و از محضر مشايخى همچون حسن بن على بن فضال،حسن بن محبوب، احمد بن محمد بن ابى نصر،صفوان بن يحيى و نصر بن مزاحم منقرى بهره جست.نجاشى قائل است كه ابن شاذان،حضور حضرت امام جواد(ع)را درك و از او روايت كرده است، ولى شيخ طوسى در رجالش او را از اصحاب حضرت امام هادى(ع)شمرده است.
شيخ صدوق در کتاب توحيد و عيون اخبار الرضا و خصالش رواياتى را از فضل بن شاذان از حضرت امام رضا(ع)نقل مى‌كند كه اين امر را هيچ‌كدام از برقى،نجاشى و شيخ طوسى تائيد نمى‌كنند.
ابن شاذان پس از مدتى از عراق به نيشابور بازگشت و در آنجا اقامت گزيد.در زمان حكومت عبد الله بن طاهر به خاطر اعتقادش به مذهب تشيع و از نيشابور نفى شد.در زمان امام حسن عسگرى از معتبرترين عالمان امامى خراسان به شمار مى‌رفت و با آن حضرت از راه دور مرتبط بود.
آثار
در کتابهاى تراجم و رجال آثار او را بيش از صد و هشتاد عنوان دانسته‌اند.از آن جمله مى‌توان‌به اثبات الرجعة،الطلاق،الفرائض الكبير و...اشاره نمود.
وفات
فضل بن شاذان در سال 260 ه.ق دار فانى را پس از عمرى پربركت و خدماتى ارزنده وداع گفته و به ديار باقى شتافت.
وابسته‌ها
الإيضاح / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
الإيضاح(چاپ بيروت) / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده