تفسير الفاتحة الکبير

تفسير الفاتحة الکبير تأليف احمد بن محمد بن عجيبه  (1160 - 1224ق)، این تفسیر به شیوه اشاره‌ای و عرفانی است.

‏تفسير الفاتحة الکبير
تفسير الفاتحة الکبير
پدیدآورانابن عجیبه، احمد (نویسنده) کیالی، عاصم ابراهیم (مصحح)
ناشردار الکتب العلمية
مکان نشرلبنان - بيروت
سال نشر1427ق. = 2006م.
چاپچاپ دوم
موضوعتفاسير (سوره فاتحه) تفاسير اهل سنت - قرن 13ق.
زبانعربي
تعداد جلد1
کد کنگره
‏‎‏/‎‏الف‎‏2‎‏ت‎‏713 / 102/12 BP ‎‏
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

ابن عجیبه ظاهر قرآن را معتبر و حجت می‌داند، بدین جهت به شیوه معمول مفسرین به تفسیر ظاهر می‌پردازد، پس از آن از اشارات و لطائف عبارات و آیات قرآنی سخن به‌میان می‌آورد.

ایشان از آن دسته عرفایی است که معتقدند تأویل آیات قرآن (به غیر ظاهر آنها) با اشارات حفیه‌ای که برای اهل سلوک و تصرف ظاهر است، و امکان تطبیق بین آنها و ظاهر آیات ممکن باشد، انجام می‌گیرد، براین اساس معانی مراد از ظاهر کلمات و آیات قرآنی نزد آنها معتبر و حجت می‌باشد و تأویل خود را نیز هماهنگ و مرتبط با آن، مطرح می‌نمایند، براین‌اساس روش خود را از «باطنیه» جدا می‌نمایند.[۱]

ابن عجیبه این تفسیر را قبل از تألیف البحر المديد في تفسير القرآن المجيد نگاشته است، همچنان که این مطلب از کلام ایشان در آخر تفسیر الفاتحة الکبیر ظاهر می‌گردد، که گفته(به دنبال آن انشاءالله تفسیر سوره بقره می‌آید)، کاتب نسخه در ادامه آن نوشته: مؤلف این تفسیر -تفسیر الکبیر فاتحه- را تفسیری مستقل قرار داده، سپس تفسیری دیگر را نگاشته است و تفسیر خود (البحر المدید) را بر آن مبنا قرار داده است.[۲]


پانویس

  1. بی‌نام، ص310
  2. ر.ک: ابن عجیبه، احمد، ج1، ص27

منابع مقاله

  1. بی‌نام، کتابشناسی پروژه جامع‌التفاسیر، ناشر: [بی نا]، قم
  2. ابن عجیبه، احمد، البحر المدید فی تفسیر القرآن المجید، ناشر: حسن‌عباس زکی، قاهره، مصر، چاپ 1، 1419ق

وابسته‌ها