تفسير الفاتحة الکبير
تفسير الفاتحة الکبير تأليف احمد بن محمد بن عجيبه (1160 - 1224ق)، این تفسیر به شیوه اشاره‌ای و عرفانی است.
| تفسير الفاتحة الکبير | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن عجیبه، احمد (نویسنده) کیالی، عاصم ابراهیم (مصحح) |
| ناشر | دار الکتب العلمية |
| مکان نشر | لبنان - بيروت |
| سال نشر | 1427ق. = 2006م. |
| چاپ | چاپ دوم |
| موضوع | تفاسير (سوره فاتحه) تفاسير اهل سنت - قرن 13ق. |
| زبان | عربي |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /الف2ت713 / 102/12 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ابن عجیبه ظاهر قرآن را معتبر و حجت می‌داند، بدین جهت به شیوه معمول مفسرین به تفسیر ظاهر می‌پردازد، پس از آن از اشارات و لطائف عبارات و آیات قرآنی سخن به‌میان می‌آورد.
ایشان از آن دسته عرفایی است که معتقدند تأویل آیات قرآن (به غیر ظاهر آنها) با اشارات حفیه‌ای که برای اهل سلوک و تصرف ظاهر است، و امکان تطبیق بین آنها و ظاهر آیات ممکن باشد، انجام می‌گیرد، براین اساس معانی مراد از ظاهر کلمات و آیات قرآنی نزد آنها معتبر و حجت می‌باشد و تأویل خود را نیز هماهنگ و مرتبط با آن، مطرح می‌نمایند، براین‌اساس روش خود را از «باطنیه» جدا می‌نمایند.[۱]
ابن عجیبه این تفسیر را قبل از تألیف البحر المديد في تفسير القرآن المجيد نگاشته است، همچنان که در آخر این کتاب آمده است، هم
پانویس
- ↑ بی‌نام، ص310
منابع مقاله
- بی‌نام، کتابشناسی پروژه جامع‌التفاسیر، ناشر: [بی نا]، قم