حکیم، محمدعلی
محمدعلی حکیم (شیراز ۱۲۷۷ـ۱۳۵۰ش)، فقیه پارسا، متأله حکیم، از عرفای معاصر سلسلۀ ذهبیّه
| حکیم، محمدعلی | |
|---|---|
 | |
| محل زندگی |  ایران |
ولادت
آیت‌الله حاج محمدعلی حکیم موحد نمازی شیرازی، فرزند مرحوم ابوالقاسم، فرزند حاج احمد نمازی می‌باشد، که در سال 1321ق یا 1322ق و در اواخر سلطنت مظفرالدین شاه قاجار و مقارن صدور مشروطیت و در دوران شدت انقلاب ایران تولد یافته است.
تحصیلات
حدود ده سالگی ریاضیات؛ از قبیل حساب، هندسه ، جبر و مقابله را در مدرسه شعاعیه تحصیل نموده، سپس ادبیات و اصول و بالاخره حکمت و عرفان را آموخت. در دوره سطح اصول را نزد میرزا محمدصادق شیرازی آموخت و درس خارج را نزد آقا سید جعفر و آقا سید علی ابیوردی آموخت. در حکمت نخست به درس منظومه عمویش آقا میزا محسن می‌نشست و آنگاه به محضر آقا سید علی حکیم کازرونی در مدرسه‌ی مقیمیه رسید.[۱]
در طریقت دست ارادت به آقا میرزا احمد اردبیلی وحیدالاولیاء داد و در سلک ذهبیان، از جانب او عنوان شمس‌الدین یافت. حواشی اسفار، مرام‌الحکمة و مهم‌تر از همه لطایف‌العرفان درشمار آثار او، و سید بحرالعلوم میردامادی اصفهانی، جواد مصلح و سید صدرالدین بلاغی نایینی درشمار تلامیذ اویند. حکیم از ۱۳۳۶ش به تدریس در دانشگاه تهران پرداخت و در همان ایّام نیز، به ریاضت شاقّی مشغول بوده است.
از زمان وفات ایشان اطلاعی در دست نیست.
آثار
مرام الحکمه مجموعه انصاف در دو جلد حاشیه بر کفایة الاصول حاشیه بر فقه حاشیه بر اسفار اربعه لطایف العرفان (در چند مجلد به عربی)
پانويس
- ↑ ر.ک: مجله وحید، ص60