الرسالة المغنية في السكوت و لزوم البيوت
الرسالة المغنیة فی السکوت و لزوم البیوت، نوشته ابن بنای بغدادی(396-471ق)، عالم علوم قرآنی، محدث، فقيه و استاد در انواع علوم است که با تحقیق عبدالله بن یوسف جدیع چاپ شده است. کتاب وی دربردارندۀ احادیث اخلاقی در بارۀ سکوت و کناره‌گیری از مردم به جهت بیهوده‌گویی آنان است. محقق در آغاز، بحثی در بارۀ اِسناد این کتاب به مؤلفش دارد و به شرح حال رجالی که آن را از پسِ یکدیگر نقل کرده‌اند پرداخته و در آخر، این نوشته را نسخۀ درست و نفیسی از او می‌داند.[۱]برخی مانند ابن حجر در بارۀ محتوای کتاب گفته‌اند كه ابن بنا در آن به غلّو افتاده است.[۲] این کتاب در سه باب تنظیم شده است: الف- بابی دربارۀ سکوت و لزوم در‌خانه‌نشستن؛ ب- بابی در ضرورت حفظ سلامت و لزوم توطن؛ ج- باب مشغول شدن به آنچه آدمی را بی‌نیاز می‌کند و ترک ورود به آنچه به درد وی نمی‌خورد.[۳]وی می‌گوید: این رساله را برای سالم ماندن دین و دنیای مؤمنان نوشته است. در این کتاب سلسله سندها نیز در آغاز حدیث‌ها و روایت‌ها درج شده اند. محقق در پاورقی ها به ارزیابی درستی یا ناراستی احادیث پرداخته که حجم زیادی از این کتاب کوچک را دربرگرفته است.[۴]و نیز در پایان کتاب هر حدیثی را در کنار راوی اصلیش نشانده و فهرستی از آن‌ها را تهیه کرده است. مصنف در کنار بهره‌گیری از سخن پیامبر(ص) از شخصیت‌های تأثیرگذار دیگر نیز بهره برده است. همچنین شواهد شعری را برای تأثیرگذاری و روانی سخنش به کار گرفته است.
| الرسالة المغنية في السكوت و لزوم البيوت | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابن‌بنا، حسن‌بن احمد (نویسنده) جدیع، عبدالله بن یوسف (محقق) |
| ناشر | دار العاصمة |
| مکان نشر | عربستان - رياض |
| سال نشر | 1409ق. |
| چاپ | چاپ یکم |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | |
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب
- متن کتاب.
- احمد ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ج۲، حیدرآباد دکن، ۱۳۲۹-۱۳۳۱ق.