انسان در عرف و عرفان

انسان در عرف عرفان اثر حسن حسن‌زاده آملی، رساله‌ای است پیرامون موضوع انسان در عرف عرفان از دیدگاه قرآن کریم و اخبار وسایط فیض الهی که در چهار فصل با عناوین در تعریف انسان، مراد از عرفان در موضوع رساله، تمثلات و القاءات سبوحی، اصول ایقانی تدوین شده است.

انسان در عرف و عرفان
پدیدآوران	حسن‌زاده آملی، حسن (نویسنده)
ناشر	صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران. انتشارات سروش
مکان نشر	ایران - تهران
سال نشر	1379ش.
چاپ	چاپ چهارم
شابک	‎964-435-089-8
موضوع	انسان (عرفان) - جنبه‌‏های قرآنی
زبان	فارسی
تعداد جلد	1
کد کنگره	‏‎‏/‎‏الف‎‏82‎‏ ‎‏ح‎‏5 / 104 BP

آنچه باعث اهمیت کتاب شده، آن است که نویسنده آن را مانند سایر آثار عالمانه خویش، ساده و در خور همگان به رشته تحریر درآورده است.

مراد از عرفان در موضوع رساله، عرفان به توحید صمدی است، عارف بالله است و همچنین عرفان اصیل انسان‌ساز، منطق وحی به نام قرآن کریم است و آنچه را که امامان معصوم(ع) در بیان این امر فرموده‌اند در واقع همه آنها تفسیر انفسی قرآن کریم‌اند. انسان را نیز در عرف منطق، حیوان ناطق تعریف کرده‌اند، اما انسان در عرف عرفان کسی است که لیاقت‌ها و قابلیت‌هایی دارد که چون به فضیلت برسند و او را متصف به صفات ربوبی و محاسن اخلاق و محامد آداب کنند، او دیگر همان حیوان ناطق نیست؛ بلکه انسان واقعی حقیقی است. نویسنده برخی رویدادهای سلوک عرفان عملی خود را نیز در نیمه کتاب شرح داده و سپس در نیمه دیگر، اصول مستنبط از آنها و متفرع بر آنها را بیان کرده است.

منابع مقاله

بی‌نام، «کتاب انسان در عرف عرفان»، برگرفته از سایت ایران کتاب، چهارشنبه 5 مرداد 1401، به آدرس:

https://www.iranketab.ir/book/18998-mysticism